Ζώντας στο χθες
Για το επίσημο κράτος, ο κλασσικός αθλητισμός είχε κλείσει τον κύκλο του το 2004 με τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Μετά τις ένδοξες τότε μέρες, πέσαμε στη δύνη της αποπληρωμής του τεράστιου κόστους- η λυπητερή ως γνωστόν έρχεται πάντα κατόπιν εορτής- και κάθε σκέψη για δαπάνες στον συγκεκριμένο τομέα παραπέμφθηκαν στις καλένδες.
Φυσικά με τον ερχομό της οικονομικής κρίσης όλα αυτά ξεχάστηκαν και αποτελούν δυσάρεστο παρελθόν που κανείς δε θέλει να θυμάται. Ακόμα και τα περιβόητα ολυμπιακά ακίνητα έμειναν άδεια, απομεινάρια και αυτά των παλιών καλών ημερών, τα φιλόδοξα σχέδια αξιοποίησης τους έμειναν γράμμα κενό μέχρι που’ ρθε η ώρα να χρησιμεύσουν για τη στέγαση των συνανθρώπων μας από τη Συρία και τις άλλες χώρες, που προσπαθούν να αναζητήσουν το όνειρο τους στην Ευρώπη, αφήνοντας πίσω τους τον εφιάλτη του πολέμου.
Μετά την παρένθεση του 2004, όταν ομολογουμένως αρκετός κόσμος είχε αγαπήσει το στίβο, το ενδιαφέρον των Ελλήνων περιορίστηκε στη ρουτίνα της ποδοσφαιρικής αντιπαλότητας των κόκκινων και των πράσινων και άντε λίγο στο αντάμωμα τους στο μπάσκετ.
Κι έρχεται τώρα μια παρέα έξι παιδιών να μας θυμίσει ξανά το παρελθόν.
Ότι πασχίζαμε να ξεχάσουμε, έρχονται να μας το θυμίσουν τα ισάριθμα μετάλλια (τρία χρυσά, ένα ασημένιο και δυο χάλκινα) της Κατερίνας Στεφανίδη στο άλμα επί κοντώ, του Λευτέρη Πετρούνια στους κρίκους, της Άννας Κορακάκη στη σκοποβολή, του Σπύρου Γιαννιώτη στην ανοιχτή θάλασσα, του Παναγιώτη Μάντη και του Παύλου Καγιαλή στην ιστιοπλοΐα. Το πώς θα διαχειριστούμε ως χώρα το «μήνυμα των έξι» που πάλεψαν μόνοι τους και έφτασαν στην κορυφή, στέλνοντας ρίγη συγκίνησης και περηφάνιας σε έναν ολόκληρο λαό, δύσκολο να απαντηθεί.
Οι πιθανότητες να επενδύσει η πολιτεία, στη παρούσα συγκυρία, στο μέλλον αυτών των παιδιών είναι μάλλον φτωχές.
Πολύ φοβάμαι ότι θα περιοριστούμε ξανά στην «υποχρέωση» μας να δίνουμε κάθε τέσσερα χρόνια τη φλόγα της Ολυμπίας στη χώρα που θα αναλαμβάνει να διοργανώσει την επόμενη Ολυμπιάδα.
Μηρυκάζοντας- όπως συνηθίζουμε να κάνουμε πάντα- το ένδοξο μας παρελθόν…
