Ζήτημα ισχύος
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”32258″ img_size=”full”][vc_column_text]Στα ίδια μέρη…
Πρέπει να γίνει αποδεκτό το σχέδιο συμφωνίας, το οποίο κατέθεσαν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στο Eurogroup της 25.06.2015 και αποτελείται από δύο μέρη, τα οποία συγκροτούν την ενιαία πρότασή τους;
Το πρώτο έγγραφο τιτλοφορείται «Reforms for the completion of the Current Program and Beyond» («Μεταρρυθμίσεις για την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος και πέραν αυτού») και το δεύτερο «Preliminary Debt sustainability analysis» («Προκαταρκτική ανάλυση βιωσιμότητας χρέους»).
Όσοι από τους πολίτες της χώρας απορρίπτουν την πρόταση των τριών θεσμών ψηφίζουν: ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΕΤΑΙ/ΟΧΙ. Όσοι από τους πολίτες της χώρας συμφωνούν με την πρόταση των τριών θεσμών ψηφίζουν: ΕΓΚΡΙΝΕΤΑΙ/ΝΑΙ.
Ιδού το δίλημμα. Ήταν 5 Ιουλίου 2015 (πέρασαν κιόλας δύο χρόνια), όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προχωρούσε στη διενέργεια δημοψηφίσματος, προκειμένου να αποφανθεί ο ίδιος ο λαός για τη συμφωνία.
Γεγονός ιστορικό από μόνο του, αν και στην Ελλάδα ιστορικά οι πολίτες έχουν κληθεί πολλές φορές να τοποθετηθούν επί του πολιτεύματος και όχι επί των όρων δανειοδότησης του κράτους από τους ξένους.
Έτσι κι αυτή τη φορά πήρε τον λόγο ο λαός και είπε ένα τρανό «ΌΧΙ», παρά τα capital controls –γεγονός απολύτως πρωτόγνωρο αφού οι τράπεζες δεν είχαν κλείσει ούτε στην κατοχή– και τις απίστευτες απειλές των καναλιών.
Η συνέχεια είναι γνωστή και ένας τρόπος να την συνοψίσεις είναι να πεις πολύ απλά ότι το «ΌΧΙ» έγινε «ΝΑΙ». Το ζήτημα είναι το γιατί, καθώς και τι διδαχθήκαμε, πρωτίστως ως λαός, απ’ αυτήν την ιστορία.
Και στέκομαι στον λαό γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε το μάθημά του πολύ γρήγορα, μόλις μερικές μέρες μετά.
Ξέρετε τι τους είπαν; Πολύ ωραία. Και τι νομίζετε ότι πετύχατε;
Όχι μόνο δεν υποχωρούμε αλλά ζητάμε επιπλέον αυτό, το ένα, το άλλο κλπ. Και τότε η κυβέρνηση υποχώρησε για να μην τινάξει τη χώρα στον αέρα. Δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς ότι το πάλεψε όσο μπορούσε.
Το λάθος της, αν μπορούμε να μιλήσουμε περί λάθους, είναι ότι παρεξήγησε τις έννοιες της κυριαρχίας και της ισχύος, μία σύγχυση που δυστυχώς διογκώθηκε επικίνδυνα στο μυαλό του μέσου πολίτη με αφορμή το δημοψήφισμα. Θεωρητικά, το κράτος είναι κυρίαρχο και μπορεί να κάνει ό,τι θέλει και μάλιστα χωρίς δημοψήφισμα. Δεν υπόκειται σε καμία νομική υποχρέωση.
Υπόκειται όμως στις ουσιαστικές ανάγκες της λειτουργίας του, τις οποίες πρέπει να δανειστεί για να τις ικανοποιήσει. Κι όταν είσαι ανίσχυρος, θα πάρεις αναγκαστικά αυτό που σου δίνουν κι άμα σου αρέσει.
Αυτό πήραμε τότε και αυτό παίρνουμε με μικρές διαφοροποιήσεις έκτοτε. Γιατί είμαστε ανίσχυροι. Δεν είναι ζήτημα λαϊκής βούλησης. Δεν είναι ζήτημα χρέους. Δεν είναι ζήτημα ηθικής ή δικαίου. Είναι ζήτημα ισχύος.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
