Ε δασκάλα, άσε τα παιδιά ήσυχα!
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”24303″ img_size=”full”][vc_column_text]«Σηκωθείτε να του δώσετε μερικές φάπες για να σταματήσει», φέρεται να είπε στα παιδιά η δασκάλα που διδάσκει σε δημοτικό του Αλίμου. Σύμφωνα με τις καταγγελίες το παιδί προσπάθησε να βγει από την πόρτα για να γλιτώσει, όμως δεν τα κατάφερε καθώς τα άλλα παιδιά τον στρίμωξαν σε μια γωνία και συνέχισαν να τον βαρούν στο κεφάλι. Μα καλά, γίνονται τέτοια πράγματα στην Ελλάδα εν έτει 2017; Κι όμως γίνονται…
Κι εγώ το ίδιο θα αναρωτιόμουν χρόνια αργότερα, όταν ξαφνικά εξ’ ασήμαντης αφορμής θυμήθηκα ότι μία ανεκδιήγητη δασκάλα (τρομάρα της) με είχε χαστουκίσει ως μαθητή δημοτικού σε σχολείο του Πύργου. Μόνο που εκείνο δεν ήταν ένα απλό χαστούκι, αλλά η αιτία να αλλαξοπιστήσω και να αρχίσω να γράφω με το δεξί, αντί του αριστερού που χρησιμοποιούσα εκ του φυσικού. Η άθλια, μου άλλαξε ημισφαίριο με το ζόρι! Είναι δυνατόν να γίνονταν τέτοια αίσχη; Κι όμως γίνονταν. Το ζήτημα είναι να μην γίνονται στο μέλλον.
Ένα από τα δημοσιεύματα που αναφέρθηκαν στο θλιβερό περιστατικό του Αλίμου, είχε ως τίτλο «Δασκάλα Καραβανάς». Θα τους απογοητεύω αλλά στον στρατό τα καψώνια έχουν σχεδόν εκλείψει, ενώ είναι μάλλον αδιανόητο για έναν στρατιωτικό να πειθαρχήσει τον στρατιώτη, διατάζοντας τους υπόλοιπους να εφαρμόσουν μία τιμωρία επάνω του. Και τούτο δεν είναι τυχαίο εφόσον το προσωπικό γνωρίζει πόσο εύκολα μπορεί να κλονιστεί το ηθικό ενός ανδρός. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για ένα μικρό παιδί.
Δεδομένων των συνθηκών και κυρίως της παιδαγωγικής διάστασης της υπόθεσης, δύο τινά μπορούν και πρέπει να συμβούν: Καταρχήν, το υπουργείο οφείλει να μεταχειριστεί την περίπτωση της εκπαιδευτικού ως παράδειγμα προς αποφυγήν, εξετάζοντας παράλληλα και το ενδεχόμενο αυστηροποίησης του σχετικού πλαισίου κυρώσεων. Κατά δεύτερον, οι γονείς έχουν αυτονόητη υποχρέωση να είναι παρόντες στη ζωή των παιδιών τους. Μία μικρή συζήτηση σε καθημερινή βάση είναι απολύτως εφικτή και για τους πλέον πολυάσχολους. Γιατί τότε μόνο βγαίνουν στην επιφάνεια πρακτικές οι οποίες δεν ανήκουν στο σχολείο. Όλα ξεκινούν λοιπόν με την προϋπόθεση ότι ο γονέας είναι πρόθυμος να ακούσει το παιδί του και δεν υψώνει κι αυτός με τη σειρά του ένα ακόμη τείχος.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
