Ξανά λοιπόν εδώ μετά από το θείο δώρο ολιγοήμερης χαλάρωσης που τόσο έχουμε ανάγκη όλοι και ας μην το συνειδητοποιούμε πολλές φορές. Στις επάλξεις λοιπόν ξανά, να βολοδέρνω με λέξεις αλλοπαρμένες που ποτέ δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσουν.

Γιατί δυστυχώς δεν ανήκω στους ταλαντούχους τυχερούς που με δυο λεξούλες απογειώνουν την καριέρα τους. Διότι όταν έχεις ταλέντο δεν χρειάζονται περισσότερες. Ενώ αντίθετα όταν δεν διαθέτεις το χάρισμα είσαι καταδικασμένος μονίμως σε ρόλους κομπάρσου.

Και ας ονειρεύεσαι ότι κάποια μέρα θα γίνεις και εσύ «πρωταγωνιστής». Άμα όμως δεν «το ’χεις» βράστα Χαράλαμπε. Βλέπετε και τούτο το «παλκοσένικο» έχει το προνόμιο να δημιουργεί ατάκες που καμιά φορά ξεπερνούν την επικαιρότητα και στιγματίζουν ανεξίτηλα το χρόνο. Αυτό όμως αφορά τις χαρισματικές εξαιρέσεις.

Όλοι οι υπόλοιποι είμαστε υποχρεωμένοι να ταξιδεύουμε τις πιο πολλές φορές «χαμένοι στη μετάφραση». Με μόνη παρηγοριά και βοήθεια τις φιλότιμες προσπάθειες των εθνοπατέρων να καταξιωθούν ως νούμερα της επιθεώρησης και σε τροφοδοτούν με σπαρταριστό υλικό να ‘χεις να πορεύεσαι.

Εδώ λοιπόν ξανά με την ευχή να αφθονούν στον πολιτικό μας στίβο τα ψώνια για να μου κάνουν τη ζωή πιο εύκολη. Γιατί άντε εσύ να φτιάξεις ευθυμογράφημα χωρίς «παρμένους» και βαρβάρους…