Το Χρονογράφημα: Επιλέγοντας ανάμεσα στη Σκύλα και τη Χάρυβδη

Μέσα στον ορυμαγδό των ημερών μετράμε πάλι τα ψίχουλα της ελπίδας μας σε μια επαναλαμβανόμενη αναμονή για μια αξιολόγηση που όπου να’ ναι τελειώνει και μοιάζει να μην τελειώνει ποτέ.

Την ίδια ώρα κάποιοι άλλοι «κυρίαρχοι λαοί», επιβραβεύουν με τον στέφανο της δημοφιλίας αυτούς που άνοιξαν και συνεχώς βαθαίνουν το λάκκο τους. Ξέρω, δεν υπάρχουν καλοί και κακοί λαοί. Και πως οι ευθύνες μοιράζονται άνισα ανάμεσα σε εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους.

Αλλά- πώς να το κάνουμε- και οι λαοί είναι υπεύθυνοι για τους ηγέτες που επικροτούν. Γίνονται – άθελα τους;- συνεργοί στο καλό ή το κακό που αυτοί προκαλούν.

Σε τελική ανάλυση αν η κ. Λεπέν αναδεικνύεται η δημοφιλέστερη πολιτικός της Γαλλίας, αυτό δεν αφορά μόνο την ίδια. Ούτε αφορά μόνο τους ίδιους- Μακρόν- Λεπέν- αν οι Γάλλοι πολίτες καλούνται σε λίγες μέρες να επιλέξουν ανάμεσα στο κακό και το χειρότερο.

Το βιβλίο της Ιστορίας τους είναι εκεί με τις σελίδες του ανοιχτές. Έτοιμο να διδάξει με τα γεγονότα και τις εμπειρίες του χθες και ας έχει περάσει «μια αιωνιότητα και μια μέρα». Δεν φταίει αυτή αν οι πολίτες ξέχασαν να το ξεφυλλίσουν.

Το να επιχειρείς να γράψεις τη πορεία σου στο μέλλον χωρίς οδηγό τις «αναμνήσεις» σου, οδηγεί σε αδιέξοδα και ανώμαλους ατραπούς.

Και αυτό το λάθος «αναπόφευκτα» κάποια στιγμή πληρώνεται αδρά…