Επίσκεψη από τους μαθητές του Γυμνασίου Ν. Φιγαλείας: Ξεναγήθηκαν στο Μοναστήρι και στο Λαογραφικό Μουσείο

Στο Μοναστήρι και το Λαογραφικό Μουσείο της Ν. Φιγαλείας, ξεναγήθηκαν προ ημερών οι μαθητές του Γυμνασίου της Φιγαλείας σε μια από τις εκπαιδευτικές τους επισκέψεις και δράσεις. Μάλιστα τα ίδια τα παιδιά, κατέγραψαν την εμπειρία τους στην σχολική τους εφημερίδα που έχει τον τίτλο ΑΝΤΗΛΙΑ και γράφουν:

«Η μέρα μας ξεκίνησε όμορφα, με τους συμμαθητές μας και τους καθηγητές μας περιηγηθήκαμε και γνωρίσαμε λίγο καλύτερα τον τόπο μας.

Η πρώτη μας στάση ήταν στο «Μοναστήρι», όπου μας υποδέχθηκε ο πατήρ Αναστάσιος Αποστολόπουλος. Το «Μοναστήρι» είναι μια πολύ παλιά τρίκλιτη βασιλική εκκλησία, κτισμένη το 10 αι. περίπου, που ανακαινίστηκε πρόσφατα.

Είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Τώρα είναι κοιμητηριακός Ναός, ενώ παλαιότερα ήταν μοναστηριακός, γιατί υπήρχε ανδρικό μοναστήρι. Ο Ναός υπάρχει  στις καταγραφές των Ενετών. Επίσης λέγεται πως τα στρατεύματα του Ιμπραήμ έκαψαν το μοναστήρι. Μας συγκίνησαν τα λόγια του ιερέα και μας εντυπωσίασε η πλούσια ιστορία του Ναού.

Επίσης ο κος Θύμιος Βλάχος, ο μαστρο-Θύμιος, περίφημος λιθοξόος (που έτυχε να είναι εκεί) μας μίλησε για τον τρόπο που είναι κτισμένος ο Ναός.

Στη συνέχεια πήγαμε στο Λαογραφικό Μουσείο όπου μας περίμενε η κα Ειρήνη Βενέτη, που μας μίλησε για τα πλούσια εκθέματα και την ιστορία τους. Μάθαμε ότι το Λαογραφικό Μουσείο Νέας Φιγαλείας δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία του Συλλόγου Ζουρτσάνων Αθήνας και υποστηρίχθηκε από όλο το χωριό.

Το Μουσείο στεγάζεται σε ένα παλιό πέτρινο αρχοντικό (του 1847) που παραχωρήθηκε γι’ αυτό το σκοπό και ανακαινίστηκε για να φιλοξενήσει εργαλεία, χρηστικά καθημερινά αντικείμενα, αλλά και πολλά βυζαντινά κειμήλια.

Μεγάλη εντύπωση μας έκανε το χειροποίητο ξύλινο, ζωγραφιστό ταβάνι που μεταφέρθηκε από άλλο αρχοντόσπιτο και τοποθετήθηκε εκεί. Επίσης αξίζει να αναφερθούμε στο στασίδι του Σίμωνα Καρά, αλλά και στις βυζαντινές εικόνες και το τέμπλο, που μεταφέρθηκαν εκεί από το Μοναστήρι.

Πιστεύουμε ότι αξίζει να το επισκεφθείτε, όχι μόνο για τον πλούτο των εκθεμάτων του, αλλά και για την καλαισθησία με την οποία έχουν τοποθετηθεί στο χώρο.

Όλοι νιώσαμε περηφάνια για τον τόπο μας, για την ιστορία του και τους προγόνους μας. Αισθανθήκαμε σεβασμό για τα μνημεία μας του χωριού μας, αλλά και ιδιαίτερη ευγνωμοσύνη για τους ανθρώπους που ενδιαφέρθηκαν και διατήρησαν ζωντανή τη μνήμη.»