Εκπαίδευση: Καλημέρα και πάλι με μνημόνιο…
Γράφει ο Λάζαρος Ασμής, πρώην πρόεδρος της ΕΛΜΕ Ηλείας
Νέα σχολική χρονιά με το, γνωστό πλέον, μνημονιακό άρωμα.
Η ψευτοαποκαλούμενη «αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να νομιμοποιήσει όλα τα παρελθόντα νεοφιλελεύθερα μέτρα (χρηματοδοτική ασφυξία των σχολείων, μηδενικοί διορισμοί μονίμων, αύξηση ωραρίου, μισθολογικές περικοπές κ.ά.) και ακονίζει τα μαχαίρια της για τις νέες βαθιές «τομές» και στην εκπαίδευση, κατ’ επιταγή των Ε.Ε, ΔΝΤ και ΟΟΣΑ.
Βέβαια πρέπει να αναγνωρίσουμε την επικοινωνιακή μαεστρία της «τσιπραϊκής» κυβέρνησης. Ονόμασε τις απολύσεις-μη επαναπροσλήψεις των αναπληρωτών «ελάφρυνση του μαθητικού πληθυσμού». Μείωσε αλόγιστα τις ώρες διδασκαλίας μόνο και μόνο για να γλιτώσει τρεις με τέσσερις χιλιάδες διορισμούς αναπληρωτών και από την άλλη «πουλά» και ενδιαφέρον για το ασφυκτικό πρόγραμμα των μαθητών μας. Βέβαια για τους ανθρώπους των μνημονίων το μόνο που αρκεί είναι το «χαμόγελο» λογιστικής ικανοποίησης των δανειστών και όχι το χαμόγελο των παιδιών μας, το μέλλον των οποίων άλλωστε υποθηκεύουν ελαφρά τη καρδία.
Από την άλλη πλευρά, ο υπουργός παιδείας τρέχει για να χτίσει την εικόνα της καλής λειτουργίας των σχολείων ως το πρώτο κουδούνι της 12ης Σεπτεμβρίου. Σπεύδει να απαιτήσει την βεβιασμένη τοποθέτηση των εκπαιδευτικών χωρίς να υπάρχει σαφής εικόνα των κενών, καθώς υπάρχουν ακόμα εκκρεμότητες προς ολοκλήρωση (εγγραφές και μεταγραφές σε Γυμνάσια, ΕΠΑΛ και ΓΕΛ, ολοκλήρωση αποσπάσεων, τυχόν άδειες κλπ).
Εκτός αυτών όμως, γενικά η κυβέρνηση έχει δώσει και άλλες «υποσχέσεις» προς τους δανειστές. Έχει δεσμευτεί να επικαιροποιήσει την έκθεση του ΟΟΣΑ του 2011. Πρόκειται για μια έκθεση που ήταν η πηγή όλων των προηγούμενων βάρβαρων μέτρων κατά της εκπαίδευσης, από την ημερομηνία σύνταξής της μέχρι σήμερα. Μία έκθεση που λοιδορούσαν μέχρι πρότινος οι νέοι επίδοξοι εφαρμοστές της, ο υπουργός και όσοι από το «συριζαίικο σινάφι» είχαν σχέση με την εκπαίδευση . Αρχίζουν και αυτοματοποιούν τις ανάγκες των παιδιών μιλώντας για «κόστος ανά μαθητή», κάτι που θα οδηγήσει σε μια στείρα λογική που δεν ανέχεται την γεωγραφική ιδιομορφία της χώρας μας. Δηλαδή οι λίγοι μαθητές ενός μακρινού δύσβατου ορεινού σχολείου ή ενός νησιωτικού απομονωμένου μέρους θα θεωρούνται απλά «σπάταλη εκπαιδευτική διαδικασία». Και βέβαια πολλές φορές για να βγαίνουν τα νούμερά τους θα στοιβάζουν τα παιδιά μέσα στις τάξεις, σε πλήρως αντιπαιδαγωγικές συνθήκες. Έτσι γίνεται όταν αποφασίζουν τα computers για μας.
Ένας υπολογιστής και ένας υπεύθυνος επαρκούν πλέον για να οργανωθεί η εκπαιδευτική πραγματικότητα. Είναι χαρακτηριστικά τα όσα αναγράφονται στην τελευταία εγκύκλιο για την τοποθέτηση των καθηγητών στις σχολικές μονάδες. Πρέπει να γίνουν «σύμφωνα με τα στοιχεία του ηλεκτρονικού συστήματος «my school»….και σε περίπτωση αδυναμίας συνεδρίασης των υπηρεσιακών συμβουλίων ΠΥΣΠΕ-ΠΥΣΔΕ, η κατά τα ανωτέρω προσωρινή τοποθέτηση των εκπαιδευτικών θα διενεργηθεί με απόφαση των οικείων Διευθυντών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ». Με απλά λόγια, όπου δεν προλαβαίνει το αρμόδιο συλλογικό όργανο να αποφασίσει, ίσως και από πιθανές αντιδράσεις του κινήματος, υπάρχει ένας υπεύθυνος να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Αυτή είναι η αντίληψη για τον ρόλο όσων κατέχουν θέσεις ευθύνης, οι οποίοι κατά τα άλλα είναι εκλεγμένοι μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες..
Είναι μια αντίληψη η οποία στέλνεται ως σαφές μήνυμα προς όλους τους κατέχοντες καίρια διοικητικά πόστα. «Κλείστε τις εκκρεμότητες με οποιονδήποτε τρόπο». Έτσι βιώσαμε την περσινή χρονιά και στον νομό μας την επιτηδευμένη προσπάθεια σύμπτυξης των τμημάτων στα σχολεία, την εύκολη υποχρεωτική μετακίνηση εκπαιδευτικών από ημερήσια σχολεία στα Δημόσια ΙΕΚ.
Ακόμη και σήμερα φαίνεται να γίνεται προσπάθεια να κουκουλώνονται όπως-όπως κάποια προβλήματα με λύσεις μερεμέτια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η διαφαινόμενη μεταφορά του Ειδικού Γυμνασίου σε ένα ελλιπές σχολικό συγκρότημα. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι δεν θα έχουν ολοκληρωθεί οι απαραίτητες παρεμβάσεις πριν μεταφερθούν οι μαθητές. Άλλωστε το «μετατοπίζουμε τη μιζέρια για να δείξουμε ότι κάνουμε δημιουργικές προσπάθειες» είναι προσφιλής επικοινωνιακή κυβερνητική πολιτική.
Από την άλλη, με μονοπρόσωπη απόφαση, θα υποχρεωθούν κάποιοι μαθητές, ενώ διαμένουν 600 μέτρα από ένα λύκειο, να πηγαίνουν σε ένα άλλο σχολείο 3 χιλιόμετρα μακριά. Έτσι γίνεται όταν τον πρώτο λόγο δεν έχουν οι άμεσα εμπλεκόμενοι σύλλογοι και αποφασίζει κάποιος απλά άνωθεν διοικητικός παράγοντας.
Βέβαια, όπου μπορεί το υπουργείο κάνει το «ξεκαθάρισμα» μόνο του, χωρίς το τοπικό διοικητικό προσωπικό. Έτσι φέτος καταργήθηκε το Γυμνάσιο της Μυρτιάς. Μια προειλημμένη απόφαση, που εδώ και τόσα χρόνια δεν τόλμησε να εφαρμόσει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και έρχεται να υλοποιήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Τι να μας πουν όλοι αυτοί που φωνασκούσαν να μην κλείσει το σχολείο και σήμερα παραμένουν στις επάλξεις της κομματικής κυβερνητικής πολιτικής; Αυτοί που φώναζαν για το φονικό και συνεχίζουν να υπηρετούν τον θύτη.
Ας μην ξεγελιόμαστε λοιπόν! Η ανάγκη ενός ισχυρού κινήματος που θα ανατρέψει τη νεοφιλελεύθερη πολιτική παραμένει το ίδιο επίκαιρη με χθες. Καλούμαστε να ξεπεράσουμε τους όποιους ενδοιασμούς και να παλέψουμε με την ίδια αποφασιστικότητα ενάντια στην νέα κυβερνητική βαρβαρότητα, αλλά με σαφώς περισσότερη ωριμότητα. Γιατί κάθε νέο μνημόνιο είναι χειρότερο από κάθε προηγούμενο. Χρέος μας να ανατρέψουμε τη συνολική νεοφιλελεύθερη αντίληψη εμπορευματοποίησης της εκπαίδευσης και να υπερασπίσουμε το δημόσιο σχολείο.
