Δούρειος Τύπος: Αιτούμενα πετούμενα και προαπαιτούμενα

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”46596″ img_size=”full”][vc_column_text]Από Δευτέρα σε Δευτέρα και από ορόσημο σε ορόσημο μας πάνε οι εταίροι μαζί κι οι συνεταίροι. Που από Τρόικα, άρμα με τρία άλογα, έγινε κουαρτέτο, για να ακούνε οι Ρωμιοί σε φα ελάσσονα της μοίρας τους τα βάσανα.

Εντάξει λοιπόν με τα προαπαιτούμενα, μας έπρηξαν. Κάποια θα πιάσουμε, κάποια δεν θα πιάσουμε, κάποια έτσι κι αλλιώς δεν πιάνονται με τίποτα. Το ξέρουν και το ξέρουμε κάποια αμολιούνται για να μην πιαστούν, αλλά έτσι παίζεται το παιχνίδι μέχρι να ολοκληρωθεί και τούτη η αξιολόγηση και έρθει η ώρα να ζητωκραυγάσουμε πως «ήρθε ο καιρός και τουτηνής που δεν την ήθελε κανείς».

Αλλά, -λέω τώρα- μήπως ήρθε η ώρα, εκτός από τα προαπαιτούμενα των άλλων, να αρχίσουμε να κουβεντιάζουμε για τα δικά μας αιτούμενα. Να συζητήσουμε τι αιτούμε και προαπαιτούμε από εμάς τους ίδιους, μήπως και πάψουμε να επαιτούμε; Γιατί αυτά δεν είναι δεδομένα ούτε αυτονόητα, ούτε υποχρέωση των άλλων. Μήπως λοιπόν ήρθε ο καιρός να μετρήσουμε ξανά μέτρα και σταθμά μπας και βρούμε τους σωστούς λογαριασμούς που κάνουν φίλους τους εχθρούς;…[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]