Δημοτικές εκλογές: Η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”72532″ img_size=”full”][vc_column_text]Συχνά λαμβάνουν χώρα γεγονότα που κυριαρχούν στη δημόσια σφαίρα και που μας βάζουν όλους σε περίσκεψη. Σε αυτό το χρονικό σημείο, θα επιχειρήσω να καταγράψω κάποιες σκέψεις μου, που δεν αφορούν σε κάτι το συγκεκριμένο, αλλά σε πιο γενικευμένα φαινόμενα που θα μπορούμε να τα συσχετίσουμε εύκολα με διάφορα γεγονότα.

Με τρομάζει πολλές φορές ο τρόπος σκέψης διάφορων ανθρώπων. Με τρομάζει η ευκολία της «αυτοπραγμάτωσης» που περνάει μέσα από την κακόβουλη επιθυμία για επιβολή, ακόμα και με πλάγιες μεθοδεύσεις.
Για να πω την αλήθεια, θεωρώ πως οι περισσότεροι μάλλον προστατεύουμε τον εγωισμό μας (γιατί θίγεται εύκολα ο άτιμος…) παρά αποτρέπουμε φθαρτικές επιθετικότητες εις βάρος μας, αλλά αυτό είναι μία λεπτομέρεια προς ώρας.

Τι μπορούμε να κάνουμε; Αρχικά να καθαρίσουμε ο καθένας και η κάθε μία όσο περισσότερο μπορούμε το εσωτερικό μας από προβληματικές τάσεις και πιέσεις. Ύστερα να συνεργαστούμε με όσους άλλους το βλέπουν παρόμοια. Και σαν ένα τελικό στάδιο, παράλληλα με την ατομική και συλλογική ευδοκίμηση, να «βάζουμε έγκαιρα στη θέση τους» όσους όχι απλά λοξοδρομούν, αλλά διαφαίνεται ξεκάθαρα πως «το πάνε αλλού».

Πριν αναγκαστούμε να καταμετρήσουμε απώλειες, πριν άνθρωποι δίπλα μας πληρώσουν τις πιο μαύρες σκιές της ανθρώπινης ψυχής. Όλα αυτά είναι δύσκολα, αλλά αξίζει τον κόπο να το προσπαθήσουμε… Τίποτα, βέβαια, δεν μπορεί να μας διασφαλίσει πως βρήκαμε ένα μπούσουλα που θα είμαστε σε θέση να τον ακολουθήσουμε πιστά συνεχώς. Ούτε καν ασφαλής αποτελεσματικότητα δεν υφίσταται επ΄ακριβεία, παρά μονάχα προ-υπολογισμός…

Επομένως, ας είμαστε όσο πιο καλά προετοιμασμένοι μπορούμε. Δεν θέλω να το πάω το πράγμα σε ερμηνείες τύπου «διαπάλη του καλού με το κακό», αλλά σίγουρα σχεδόν όλοι είμαστε σε θέση να καταλάβουμε πού αποσκοπούσε κάποιος και τι αποτελέσματα επιφέρει η όποια εμφανής δραστηριότητα του.

Οι διαχωρισμοί, , οι μισαλλοδοξίες, τα συμπλεγματικά μίση, οι κάθε λογής σπέκουλες, η αβασάνιστη δαιμονοποίηση, το να κινούμαστε με μoναδικό γνώμονα το στείρο ατομικό συμφέρον αλλά και η απαράδεκτη ροπή του να κάνουμε τους μάγκες εκεί που μας παίρνει, δεν είναι -ούτε καν προτεινόμενη- λύση στα οξυμένα κοινωνικά προβλήματα των δύσκολων καιρών που διανύουμε..

Αντιθέτως, η άδολη δράση, η καθαρή σκέψη, η ανόθευτη ψυχή, η καλή διάθεση, η ανάληψη ευθύνης, η επιθυμία για συνολικές βελτιώσεις, η συνείδηση της ουσιαστικής διαλεκτικής, η λειτουργική συνεργασία, η παραγωγή έργου, μοιάζουν ως συστατικά στοιχεία μίας (θεωρητικής) καλής αρχής για να τα βάλουμε όλα στο τραπέζι και να επιχειρήσουμε να λύσουμε όσα περισσότερα προβλήματα μπορούμε.

Σκιαμαχίες; Θα φανεί. Η πρόθεση μου είναι να μιλήσω πρακτικά, για να μην υπάρχει πεδίο σφετερισμού ούτε στον (επιτηδευμένο) αμοραλισμό, ούτε στη (στημένη) ηθικολογία. Σε κάθε περίπτωση, υπάρχουν πάρα πολλοί λόγοι για να αισιοδοξούμε, όπως βέβαια και για να βυθιζόμαστε σε απαισιοδοξία[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]