Δεν χωράς πουθενά: Ανάμεσα σε Μακεδονομάχους και Μακεδονολάτρες
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”63183″ img_size=”full”][vc_column_text]Όταν διαλέγεις στρατόπεδο, όλα είναι πιο εύκολα. Όλα έρχονται έτοιμα. Και τα οράματα, και οι υπερβάσεις και οι μεγάλες ιδέες. Απ’ όλα έχει ο μπαχτσές. Αρκεί να σου κάνει το αφήγημα, καθώς λένε και στα τηλεοπτικά πάνελ. Γιατί παντού υπάρχει ένα αφήγημα, αυτό είναι αλήθεια.
Παντού υπάρχει μια ιστορία, ένα παραμύθι˙ και στον λαό αρέσουν τα παραμύθια. Σε όλους αρέσουν τα παραμύθια. Και στους αμόρφωτους (κατεξοχήν), και στους μορφωμένους, και στους εύπορους, και στους φτωχούς, και στους καταξιωμένους, και στους καταφρονημένους. Σε όλους. Δώσε του λαού παραμύθι, να χορτάσει με την ψυχή. Να σκάσει από εθνική υπερηφάνεια, είτε του λένε πως με την στάση του εξυπηρετεί τα συμφέροντα της πατρίδας, είτε ότι υπερασπίζεται τα ιερά και τα όσια των προγόνων μας.
Πήξαμε στους Μακεδονομάχους από τη μια, που έδωσαν λυσσαλέα μάχη για την Μακεδονία και στους Μακεδονολάτρες που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για την χαμένη τιμή της χώρας του Αλεξάνδρου. Τους πήρε ο πόνος κι αυτούς. Τους πήρε ο πόνος και τους άλλους. Όλοι πονούν για την πατρίδα. Μόνο εσύ δεν την πονάς καθόλου, που στριμώχτηκες ανάμεσά τους. Δεν σε χωράει αυτή η χώρα. Δεν χωράς πουθενά γενικότερα.
Γιατί εσύ δεν μπόρεσες να διαλέξεις στρατόπεδο. Δεν ένιωσες ούτε το δέος των αυτόκλητων σωτήρων που την έσωσαν κατορθώνοντας τάχα το ακατόρθωτο, ούτε τα ρίγη συγκίνησης αυτών των «πολύ» πατριωτών που θα έχυναν μέχρι και την τελευταία ρανίδα του αίματός τους για το όνομα της παράδοσης. Δεν χωράς εκεί μέσα. Δεν μπορείς να βολευτείς. Δεν χωράς πουθενά.
«Αν δε χωράς μέσα σε μια άθλια πατρίδα
Αν δε σου φτάνει μια ελπίδα τυφλή
Αν δε χώρας μέσα σε μια ονειροπαγίδα
Αν δε χώρας σε μια αγκαλιά φυλακή
Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
παντού περισσεύεις και παντού ξεψυχάς
Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
δε χώρας πουθενά δε χώρας πουθενά»
Τρύπες[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
