Γιορτές άλλοτε
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”57157″ img_size=”full”][vc_column_text]Μπορεί να λείπει η αμφιθυμία από τις γιορταστικές μέρες, δεν παύουν όμως να αλλάζουν τη διάθεση των πολλών και να δημιουργούν μια διαφορετική ατμόσφαιρα Για ένα σύντομο χρονικό διάστημα η ζωή βγαίνει έξω από τα συνηθισμένα όρια και εισέρχεται στη σφαίρα της ουτοπικής ελευθερίας.
Δεν πεθαίνουν οι γιορτές όσο και αν οι εξουσίες καταρρακώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια οδηγώντας σε ακραία φτώχεια μεγάλα κοινωνικά στρώματα πληθυσμού, που αδυνατούν να καθίσουν σε ένα εορταστικό τραπέζι, να νιώσουν τη χαρά και την ασφάλεια της συνύπαρξης, να χαμογελάσουν, να συνομιλήσουν, να ανταλλάξουν ματιές και συναισθήματα.
Υπάρχουν ακόμα μόνο, όμως, με τα εξωτερικά τους γνωρίσματα: στολισμοί σπιτιών, φαγητά, γλυκά, εορταστικά αφεψήματα. Το γέλιο, οι αστεϊσμοί, οι χοροί απουσιάζουν, όλα εκείνα δηλαδή που προσδίδουν βαθύτερο νόημα στις γιορτές.
Ποιο είναι το νόημα; Να βγει ο άνθρωπος έξω από τα όρια της βιοπάλης και του καταναγκασμού, , να έλθει σε επαφή με το σώμα της φύσης, να χαρεί τη λευκότητα του κόσμου, να βλέπει τον ήλιο «να παίζει στον ουρανό» μαζί του -ο έρωτας σωμάτων και πραγμάτων.
Με άλλα λόγια έχει χαθεί ανεπιστρεπτί η γιορταστική όψη του κόσμου, αυτή που υπερέβαινε την απαισιόδοξη πλευρά των κοινωνιών· απλώς υποκρινόμαστε ότι γιορτάζουμε χωρίς να έχουμε αποβάλει ωφελιμισμούς και ματαιοδοξίες…
Έστω κι έτσι όμως διατηρούν τη μαγεία τους για όσους μπορούν ακόμη να παρευρεθούν σε ένα εορταστικό τραπέζι· μέσα στο μικρό αυτό χρονικό διάστημα που επικρατούν, ξεχνιούνται οι πρόσφυγες όλου του κόσμου, ο πόνος, οι ξεριζωμένοι και οι φυλακισμένοι, η ίδια η κατάθλιψη και το κλάμα των αποκλεισμένων και βασανιζόμενων από ασιτία και πολέμους.
Όπως και να ‘χει, αξίζουν τα «χρόνια πολλά», η ανταλλαγή ευχών -κάτι μένει.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
