Προχθές έφυγε ο Χρήστος Ανδριόπουλος ή για τους φίλους του Πορτέος, λόγω καταγωγής από το χωριό Πόρτες.
Ακούραστος για τα κοινά και ιδιαίτερα για τον τόπο του, την Αμαλιάδα.
Μια πολυποίκιλη προσωπικότητα, εργατικός, προσηνής, καίριος, συμμετοχικός και αποφασιστικός,αλλά και πάντα άνθρωπος της παρέας, κέρδιζε πάντα το σεβασμό φίλων και αντιπάλων. Και όλα αυτά με τις αρχές της Αριστεράς, με τις οποίες γαλουχήθηκε, πορεύτηκε και έδρασε: από τη ΚΝΕ, το ΚΚΕ, στον Συνασπισμό και στον ΣΥΡΙΖΑ. Όχι μόνο στις κομματικές οργανώσεις, αλλά κυρίως στα κινήματα: στο φοιτητικό και νεολαιίστικο ως φοιτητής στη Βιομηχανική Σχολή Θεσσαλονίκης, στο εργατικό στην Πάτρα και στην Αμαλιάδα. Συμμετείχε σ` όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις,αυτοδιοικητικές και βουλευτικές.
Την διετία 79-80 δημοσιογραφεί σε εφημερίδες της Θεσσαλονίκης, που μάλλον θα ήταν η μοναδική αγαπημένη ενασχόλησή του, ανάμεσα σ` ό,τι έκανε για το μεροκάματο. Από το 1973 ζούσε και εργαζόταν στην Αμαλιάδα όπου έχει αναπτύξει επιχειρηματική αγροτική δραστηριότητα με παράλληλα σημαντική παρουσία στα πολιτιστικά, κοινωνικά και πολιτικά πράγματα της πόλης.
Θα μου λείψουν οι παρατηρήσειςτου φίλου και συντρόφου μου Πορτέου, οι υποδείξεις και οι προτροπές για όλα τα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα, ακόμα και την εποχή που ήταν άρρωστος, αντιμετωπίζοντας άφοβα τις χημειοθεραπείες.
Η Αμαλιάδα και η Αριστερά έχασαν έναν πολύτιμο, ενεργό πολίτη.
Στέλνω, γιατί δε κατάφερα να παραβρεθώ στη κηδεία του, το κουράγιο μου στη σύζυγό του Χαρά και στα παλληκάρια του Φαίδωνα και Γιάννη, λαμπρούς επιστήμονες.
Μάκης Μπαλαούρας
