Γενάρη μήνα κλάδευε, φεγγάρι μην ελπίζεις…
Γενάρης, Μήνας γιορτινός. Στο συλλογικό συνειδητό των Ελλήνων είναι ο μήνας που όλα γεννιούνται από την αρχή. Μεγαλώνουν οι μέρες και μαζί τους οι ζωογόνες ακτίνες του ηλίου. Μήνας γελαστός- από τις αλκυονίδες του- μήνας κλαδευτής.
Η καρποφορία της γης δε θ’ αργήσει. Οι αγρότες σηκώνουν τα μανίκια, ετοιμάζονται να οργώσου τη γη και αυτή με τη σειρά της ετοιμάζεται να δεχθεί το σπόρο και να εγκυμονήσει νέους καρπούς.
Αλλά και στο θυμικό των Νεοελλήνων, θα καταγραφεί ως εξέχων μήνας. Στα μέσα της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα, συναντήθηκε η Ιστορία με το όνειρο. Για ένα κόσμο ισότητας και δικαιοσύνης.
Είναι ο μήνας που για πρώτη φορά, η πολλά υποσχόμενη Αριστερά αναλαμβάνει την εξουσία του τόπου.
Της Αριστεράς που υπερασπίζεται τους φτωχούς και αδύναμους, που φορολογεί τους έχοντες και κατέχοντες, που φτιάχνει σχολεία, νοσοκομεία. Της Αριστεράς της διαφάνειας, της αξιοκρατίας, της δικαιοσύνης, της ισότητας. Της Αριστεράς που έβγαλε τη μικρή Ελλάδα στο προσκήνιο. Που έμαθε στο ντουνιά όλο, ότι κάποιοι φτωχοδιάβολοι στην εσχατιά της Ευρώπης, βάλθηκαν να τα βάλουν με τα τέρατα του καπιταλισμού.
Να αναθαρρήσουν και οι άλλοι λαοί του φτωχού Νότου. Να σηκώσουν κι αυτοί κόκκινες σημαίες.
Γενάρης. Μήνας των ονειροπόλων και των αφελών…
