Αρχαία Ολυμπία: Ιερός κόσμος
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”37309″ img_size=”full”][vc_column_text]Δόξα και φήμη στην κοιτίδα του Oλυμπισμού. Με το ιερό φως και τα αρχαία σπαράγματα, με τα ιδανικά της ευγενούς άμιλλας και της ειρήνης. Με τα μονοπάτια του Ερύμανθου. Με τα δάση και τους καταρράκτες που συνάδουν στην αθάνατη λάμψη της Αρχαίας Ολυμπίας.Κοιλάδα του Αλφειού. Πρόποδες του Κρονίου λόφου. Στο πιο δοξασμένο ιερό της αρχαίας Ελλάδας. Δεν μπορείς να ξεκινήσεις από αλλού. Η διεθνής ακτινοβολία της Αρχαίας Ολυμπίας, του μέρους όπου γεννήθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, χάνεται στα βάθη των αιώνων. Λαμποκοπά γύρω από το ιερό άλσος της Aλτεως, επιβεβαιώνει τη θέση της ως το σημαντικότερο αθλητικό και θρησκευτικό κέντρο του Ελληνισμού.
Η γοητεία του παρελθόντος στην παλιά Πέρσαινα
Το ότι δεν είναι ένας «τυχαίος» αρχαιολογικός χώρος το νιώθεις εξαρχής. Τα ίχνη της κατοίκησης στην περιοχή ανάγονται στην 4η π.Χ. χιλιετία, μα κάπου στον 10ο αι. καθιερώνεται η λατρεία του Δία και η Ολυμπία μετουσιώνεται σε λατρευτικό χώρο. Δύο αιώνες αργότερα (το 776 π.Χ.) ο Ιφιτος, βασιλιάς της Ηλιδας, ο Κλεοσθένης της Πίσας και ο Λυκούργος της Σπάρτης διοργανώνουν προς τιμήν του «πατέρα των θεών και των ανθρώπων» αγώνες, θεσπίζουν την ιερή εκεχειρία. Τα Ολύμπια είναι γεγονός, τελούνται κάθε 4 (και αδιάκοπα για 1.169) χρόνια, έως ότου το 394 μ.Χ. (και με την απαγόρευση των ειδωλολατρικών θρησκειών) ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος τα καταλύει οριστικά.
Στα μέσα του 5ου αι. μ.Χ., πάνω στα ήδη ερειπωμένα της κτίσματα αναπτύσσεται χριστιανικός οικισμός, το εργαστήριο του Φειδία (του ανθρώπου που φιλοτέχνησε το κολοσσιαίο χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία – ένα από τα 7 θαύματα του κόσμου) μετατρέπεται σε παλαιοχριστιανική βασιλική. Το 500 μ.Χ., δύο μεγάλοι σεισμοί καταστρέφουν ό,τι απέμεινε, οι επερχόμενες πλημμύρες και οι κατολισθήσεις καλύπτουν με το πέπλο της λήθης την ιερή πολιτεία.
Αναρίθμητες, ευθύκορμες, όλων των ηλικιών οι βελανιδιές της Φολόης
Ώσπου το 1776 αναδύεται ξανά στην επιφάνεια. Η πρώτη ανασκαφή γίνεται το 1829 από τη Γαλλική Επιστημονική Αποστολή, μα η συστηματική έρευνα αρχίζει το 1875 από το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο. Και κάπως έτσι φτάνουμε στο σήμερα.
Στον περιφραγμένο περίβολο πνιγμένο στα πούλμαν και τα τουριστικά γκρουπ, με τους ελάχιστους Ελληνες και τις ορδές των ξένων επισκεπτών να πραγματοποιούν το όνειρό τους, να πατούν στα ιερά χώματα της γέννησης του Ολυμπισμού.
Η κοιλάδα των θεών
Μαζί τους νιώθεις την ενέργεια. Εισπνέεις τον αέρα του «ευ αγωνίζεσθαι» στο ιερό του Διός, στο Φιλίππειον, στον ναό της Ηρας, στην παλαίστρα, στο γυμνάσιο. Στην ονομαστή για την ακουστική της στοά της Ηχούς (ή Επτάηχο – ο ήχος στο εσωτερικό της επαναλαμβανόταν επτά φορές), στο βουλευτήριο, στις θέρμες Λεωνιδαίου, στη μνημειακή «κρυπτή» είσοδο και τελικώς, στο ολυμπιακών διαστάσεων στάδιο, μήκους 212 μ. και πλάτους 30 μ., που (σε βάθος χρόνου) γέμιζε από 1 έως 5 μέρες, βούιζε κατάμεστο από 45.000 θεατές.
Σύσσωμοι παρακολουθούσαν αγώνες δρόμου, πάλη, αρματοδρομίες, οπλιτοδρομίες, πένταθλο – μυθικές αναμετρήσεις. 293 Ολυμπιάδες. 4.237 στεφανωμένοι αθλητές. Δύο ήταν οι αξιώσεις για την έγκυρη συμμετοχή τους: έπρεπε να είναι Ελληνες, γεννημένοι ελεύθεροι, από γονείς ελεύθερους πολίτες.
Φήμη και δόξα. Στον αιώνα τον άπαντα. Γι’ αυτά αγωνίζονταν. Η υποδοχή όταν επέστρεφαν στις πόλεις τους ήταν ισάξια με αυτή που επιφύλασσαν στους στρατηγούς που γύριζαν από νικηφόρες εκστρατείες. Απολάμβαναν ισόβιες τιμές, ποιητές έγραφαν προς τιμήν τους επινίκιους ύμνους…
Στον Διβριώτικο χείμαρρο,το γεφύρι της Δίβρης
Πλέκεις τον μύθο τους και ό,τι απορία γεννιέται, τη λύνεις στις 12 αίθουσες του Νέου Αρχαιολογικού Μουσείου (εν λειτουργία από το 2004), το οποίο δικαίως τιτλοφορείται ως ένα από τα καλύτερα του κόσμου. Πόσο χρόνο σκοπεύεις να σπαταλήσεις; Τον διπλασιάζεις. Πλήθος ευρημάτων από την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού έως τον 6ο-7ο μ.Χ. αι. παρατάσσονται σε καλοστημένες ενότητες, μαγνητίζουν το ενδιαφέρον, αφηγούνται τη μυθική της ιστορία.
Λαμπρότερα όλων ο γλυπτός διάκοσμος του ναού του Διός, η Νίκη του Παιωνίου, ο Ερμής του Πραξιτέλη και η πτέρυγα που φιλοξενεί την πλουσιότερη συλλογή χάλκινων αντικειμένων στον κόσμο. Και ναι, είναι σχεδόν αδύνατον να δεις το ένα χωρίς το άλλο. Στην είσοδο της Ολυμπίας ξεχωρίζει το «Σύγγρειον», το παλιό μουσείο (το πρώτο επαρχιακό, φτιαγμένο εν έτει 1887), που επικεντρώνει στην ιστορία των αγώνων. Ακρως ενδιαφέρον κι αυτό. Πραγματικά, οι μουσειόφιλοι δεν μένουν παραπονεμένοι. Στον κεντρικό δρόμο της σύγχρονης πόλης, το νεοαφιχθέν παράρτημα του Μουσείου Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας του Κώστα Κοτσανά (αφιερωμένο στον μέγιστο σοφό της αρχαιότητας Αρχιμήδη) έχει το δικό του κοινό.
Μνημεία της φύσης
Μαθαίνεις να την αγαπάς τη Νέα Ολυμπία. Την πλατανοσκέπαστη, με την αύρα φολκλόρ. Με τον ιστορικό σιδηρόδρομο να φορτώνει τουρίστες από το Κατάκολο, με τα εστιατόρια και τα ξενοδοχεία να καθορίζουν (και να κερδίζουν) τις εντυπώσεις όσων έρχονται κατά κύματα στην πόλη τους από τα πέρατα της Γης.
Πέτρα που «κρατάει» από τον 13ο αι.: Αγ. Τριάδα Δίβρης
Οι «έξυπνοι» δράττονται της ευκαιρίας κι ανακαλύπτουν τα μυστικά της ενδοχώρας. Ενώνουν τα κομμάτια του παζλ στο φράγμα του Αλφειού, στο δρυόδασος της Φολόης, στα βουνά της Δίβρης, στα κελαρυστά μονοπάτια που διαγράφει στον ρου του ο Ερύμανθος. Τρεχούμενα νερά και πυκνά δάση. Αυτά βάζεις για στόχο. Τόσο πυκνά που ο ήλιος δεν αγγίζει το έδαφος από την πλατιά τους φυλλωσιά. 25.000 στρέμματα οι βελανιδιές της Φολόης. 42.000 στρ. το οροπέδιο. Ακούνε και τα δύο (και) στο όνομα «Κάπελη» που δηλώνει το πλήθος, την αφθονία των δέντρων.
Ένας από τους πάμπολλους καταρράκτες του Ερύμανθου στην αγκαλιά της Νεμούτας
Στην επικράτεια του Ερύμανθου, πριν ανηφορίσεις προς Δίβρη, επισκέπτεσαι την Αχλαδινή για το πέτρινο γεφύρι και τη Νεμούτα για τους αναρίθμητους υδάτινους θησαυρούς.Το φυσικό σύνορο Ηλείας – Αρκαδίας προσφέρεται για canoe-kayak και πλήθος πεζοπορικών διαδρομών. Το ρέμα Χαρατσαρίου, Αμπουλα και τελικώς του Ερύμανθου, ξεδιπλώνονται 3 χλμ. από το εν λόγω χωριό και αποκαλύπτουν μία… όαση δροσιάς, φτιαγμένη από 20 (και βάλε), 15 – 50 μ. καταρράκτες![/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
