Αποχαιρετισμός στους Sabbath
Στην ιστορία της σύγχρονης μουσικής, συναντάμε ορισμένα συγκροτήματα, κυρίως από τον χώρο του rock ‘n’ roll/rock/hard rock, που τείνουν να επιβεβαιώσουν έναν μύθο, σύμφωνα με τον οποίο διάφοροι μουσικοί αστέρες τα έχουν βρει με τον ακατανόμαστο. Φυσικά ο μύθος συντηρείται όχι επειδή δεν πεθαίνουν –κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από τον Χάρο όσο διάσημος ή πλούσιος κι αν είναι και ειδικά το 2016 πήρε μαζί του πολύ κόσμο που είχε καταφέρει να επιβιώσει σε άκρως αχαλίνωτες συνθήκες– αλλά επειδή ζουν και βασιλεύουν.
Και όταν λέμε βασιλεύουν, εννοούμε εξακολουθούν και πραγματοποιούν τουρνέ (όχι απλά συναυλίες) σε τρεις ηπείρους, δίνουν συνεντεύξεις τύπου, τρέχουν σε γκαλά και εκδηλώσεις και γενικώς, παρά τα χρόνια τους, επιδεικνύουν αντοχή που θα ζήλευε κάποιος με τα μισά τους χρόνια. Σε αυτό το κλειστό club, υπάρχουν δύο διαφορετικές σχολές. Η πρώτη εκπροσωπείται σίγουρα από τους Rolling Stones, οι οποίοι από το 1962 όταν και σχηματίστηκαν, δεν έχουν πάψει να δίνουν συναυλίες και μάλλον θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι θα σταματήσουν μόνο όταν ένας εξ’ αυτών «πέσει» ηρωικά την ώρα του ροκ καθήκοντος.
Για την ιστορία θυμίζω ότι ο Mick και ο Keith διανύουν ήδη το 73ο έτος της ηλικίας τους και ο ντράμερ της θρυλικής μπάντας, Charlie Watts, τους ρίχνει δύο ακόμη χρονάκια. Ωστόσο άπαντες δείχνουν ακμαίοι και πρόθυμοι να συνεχίσουν μέχρι τέλους. Στην κορυφή της άλλης κατηγορίας δεν θα μπορούσαμε να βάλουμε άλλη από μία εξίσου ιστορική μπάντα, τους Black Sabbath. Στο Μπέρμινχαμ της κεντρικής Αγγλίας, στην πόλη όπου εμφανίστηκαν για πρώτη φορά το 1968 και παρουσία 16.000 φανατικών θαυμαστών, οι οποίοι είχαν ταξιδέψει από κάθε γωνιά του πλανήτη, ο Όζι Όζμπορν και η παρέα του αποφάσισαν να πουν αντίο μετά από σχεδόν πέντε δεκαετίες μουσικής.
Έτσι ο 68χρονος πια Όζι θα μπορεί να ισχυρίζεται για το υπόλοιπο της ζωής του πως έδωσε κυριολεκτικά ό,τι είχε. Είναι μία τίμια στάση και πέρα από όσους τυχερούς βρέθηκαν στο NEC Arena, εκατομμύρια θαυμαστές σε όλο τον κόσμο τους αποχαιρετούν με ευγνωμοσύνη για τη συνεισφορά τους στο μουσικό ιδίωμα του hard rock. Από την άλλη πλευρά, αυτά βλέπει ο Jagger και παίρνει θάρρος. Σου λέει, πού θα πάει· κάποτε θα πάρουν όλοι απόφαση ότι είναι γραφτό των Stones να περάσουν στην ιστορία ως η μακροβιότερη μπάντα όλων των εποχών.
