Απάντηση σε δημοσίευμα της Αργυρώς Βαζά
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”46660″ img_size=”full”][vc_column_text]Αγαπητή Κυρία Βαζα, διάβασα με ενδιαφέρον και έκπληξη άρθρο σας στην εφημερίδα ΠΡΩΤΗ της 4ης Νοεμβρίου, στο οποίο αναφέρεστε στην ΜΙΚΤΗ ΧΟΡΩΔΙΑ ΠΥΡΓΟΥ, και σε μένα προσωπικά επειδή υπήρξα μέλος και Πρόεδρος της. Το κείμενο σας εκφράζει σίγουρα την αγωνία σας,επειδή υποθέτω αγαπήσατε αυτό το σύνολοαφού υπήρξατε και χορωδός του.
Οι προσωπικές σας όμως απόψεις για τις πράγματισημαντικές πολιτιστικέςδράσεις της ΜΙ.ΧΟ.ΠΥ των τελευταίων χρόνων, δεν ανταποκρίνονται απολύτως στην πραγματικότητα και εμπεριέχουν υπερβολές. Για όλες αυτές τις δράσεις στις οποίες αναφέρεστε υπήρξεομοφωνία του Δ.Σ. και του Καλλιτεχνικού Δ/ντη. Μερικές δε εξ αυτών των δράσεων δεν ήτανμόνοδικής μου έμπνευσης, αλλά και άλλωνμελών του Δ.Σ. και της ολομέλειας, καθώς και του Καλλιτεχνικού Δ/ντη.
Υπήρξε λοιπόν μια κοινή προσπάθεια και μια αγαστή συνεργασία όλων.
Θέλω να σας πληροφορήσω ότι κάποια μικρά σύννεφα έπεσαν σε αυτήν την συνεργασία στην πορεία προς το 2ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΡΧΑΙΑΣ ΟΛΥΜΠΙΑΣ, όταν μια σειρά προτάσεων που έκανα για την αρτιότερη διοργάνωση του φεστιβάλ και την ελκυστικότητα του , -προτάσεων που είχα υποχρέωση να κάνω επειδή η ίδια η ολομέλεια με όρισε manager του φεστιβάλ,-απερρίφθησαν ομόφωνα όλες, αναιτιολόγητα,περίεργα, και άδικα, σε μια ανεξήγητη μεταστροφή του κλίματος απέναντι μου.Έκρινα λοιπόν ότι δεν είχα λόγο ύπαρξης σαν manager και παρέμεινα ένα απλό μέλος όπου έλαβα μέρος σαν χορωδός σε αυτό το φεστιβάλ.
Στην προσπάθεια μου να ανακαλύψω τους βαθύτερους λόγους αυτών των απορρίψεων των προτάσεων μου, διέκρινα ανάμεσα σε άλλους και τους γνωστούς-άγνωστους,ανθρώπους-πληροφοριοδότες, ανθρώπους κακών προθέσεων, που γράφουν τη δική τους ιστορία αιώνες τώρα,αλλάκαι τους αφελείς αποδέκτες , κάποιων συζητήσεων που έγιναν σε καφενεία, εκεί που όλα λέγονται , όλοι κρίνονται , κυρίως τα δημόσιαπρόσωπα, όλα υπερβάλλονται.
Σε άλλο σημείο του κειμένου σας υπογραμμίζετε , και σωστά, την ανάγκη πλήρους διαχωρισμού Διοικητικών και Καλλιτεχνικών αρμοδιοτήτων. Ήταν μια συμφωνία κυρίων που είχε γίνει κατά την ανάληψη των καθηκόντων μου σαν Πρόεδρος, αλλά ποτέ δεν τηρήθηκε πιστά, όχι όμως εκ μέρους μου.
Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι η αποχώρηση μου τόσο από την Προεδρίααυτού του φωνητικούσυνόλου , όσο και από την χορωδία, δεν οφείλεται στους παραπάνωλόγους και διαφωνίες, προβληματισμούς άλλωστε και συζητήσεις που έχουμε εξαντλήσει εντος των οργάνων, με κυρίαρχοζήτημα την εξωστρέφεια του φωνητικού Συνόλου.
Ήταν περισσότερο η εσωτερική ανάγκη που ένιωθα πάντα να παραδώσω την καρέκλα μου σε κάποιον νεώτερο άνθρωπο, ήταν η ανάγκη για ηλικιακή ανανέωση, ζήτημα που πάντα έβαζα με αγωνία στις ετήσιες τακτικές γενικές συνελεύσεις, προκειμένου αυτό το σύνολο να ανεβάσει τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του. Γνώμη μου είναι ότι κάθε χορωδός που αγαπά αυτό το σύνολο, πρέπει να οραματιστεί το μέλλον του, και με θάρρος και αυτογνωσία , αργά και σταθερά να αποχωρεί για να μπορέσουν να μπουν οι νέοι. Αυτή θα είναι η πιο σημαντικήπροσφορά του. Η μονιμότητα δεν στοιχειοθετεί προσφορά .
Σας ευχαριστώ που μου δώσατε την ευκαιρία να βάλω το ζήτημα σε πιο σωστές διαστάσεις.
Με εκτίμηση
Τάσος Π. Παυλίδης.
Πρωην μελος και πρωην Προεδρος της ΜΙ.ΧΟ.ΠΥ.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
