Απ’ όλα τα κοριτσίστικα παιχνίδια, οι «κουμπάρες» είναι πιθανόν εκείνο που παίζεται χωρίς κανόνες.

Σήμερα αυτοσχεδιάζουμε. Αρκεί μια αφορμή- το κλείσιμο του Νοσοκομείου Αμαλιάδας εν προκειμένω- και από εκεί κι έπειτα ο καθένας κάνει του κεφαλιού του.

Φλυαρεί άσκοπα, κινείται άκοπα, θεούς και δαίμονες κινητοποιεί, με απεργίες απειλεί.

Δεν είναι τυχαίο, ότι στην καθομιλουμένη, η έκφραση κατέληξε να είναι ταυτόσημη με το «κοροϊδευόμαστε». Εξ’ ου και όταν χάνουμε την υπομονή μας με το θέατρο του παραλόγου που παίζεται στη σκηνή των δυο νοσηλευτικών ιδρυμάτων του νομού, και δηλώνουμε ότι «δεν θα παίξουμε άλλο τις κουμπάρες» εννοούμε ότι ήρθε η ώρα της αλήθειας. Τέρμα το δούλεμα.

Οι κάθε τρεις και λίγο- για ασήμαντον αφορμή- διαμαρτυρίες του Συλλόγου των Εργαζομένων του ιδρύματος της γείτονος, μοιάζουν να έχουν αποκτήσει χαρακτήρα επαναλαμβανόμενου τελετουργικού.

Όμως την ώρα που τα νεύρα αυτονομούνται, τα παιχνίδια εξαντλούν και εξαντλούνται.

Κι αν κάποιοι τα’ χουν βάλει «αμέτι μου χαμέτι» και για «ψύλλου πήδημα» να κάνουν φασαρία, ας καταλάβουν επιτέλους ότι δεν μπορούν να παίζουν με τη δημόσια υγεία…