Ανασχηματισμός με πολιτική σφραγίδα Τσίπρα

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”69828″ img_size=”full”][vc_column_text]Ο πολιτικός πυρήνας των επιλογών Τσίπρα έχει ως χρονικό ορίζοντα τις εκλογές, τα ποιοτικά κριτήρια των κυβερνητικών αλλαγών υπηρετούν πρωτίστως τους στόχους της «λειτουργικότητας» και της «αποτελεσματικότητας» και, ακολούθως, εκείνους της ανανέωσης και των αναγκαίων εσωτερικών ισορροπιών, ενώ το εγχείρημα της διεύρυνσης πρωτίστως προς την κεντροαριστερά και δευτερευόντως προς την καραμανλική κεντροδεξιά δίνει και το στίγμα ενός στρατηγικού, ρεαλιστικού επαναπροσδιορισμού: Με όλα αυτά τα χαρακτηριστικά, και με εμφανή την προσωπική σφραγίδα του πρωθυπουργού, ο ανασχηματισμός θα κριθεί εκ του αποτελέσματος της κάλπης – ήδη, ωστόσο, καταγράφεται ως το πρώτο πολιτικό αποτύπωμα της μεταμνημονιακής ωρίμανσης της αριστερής διακυβέρνησης.

Το νέο κυβερνητικό σχήμα έχει τρεις καθαρούς στόχους. Ο πρώτος είναι να σφραγίσει – τόσο σε επίπεδο αποτελεσματικότητας όσο και διαχείρισης της καθημερινότητας – τη μετάβαση στη νέα, μετά Μνημονίων, εποχή. Ο δεύτερος είναι να δώσει στίγμα, ουσιαστικής και όχι επικοινωνιακής, ανανέωσης. Κι ο τρίτος, να εκπέμψει το μήνυμα της αμφίπλευρης μεν, όχι ισοβαρούς δε, διεύρυνσης, στο πλαίσιο της συγκρότησης ενός υπερκομματικού προοδευτικού τόξου.

Τα πρόσωπα και η στόχευση

Το στοίχημα δεν είναι απλό και οι ισορροπίες αποδείχθηκαν αρκούντως δύσκολες – εξ ου και οι, εντός και εκτός των κομματικών τειχών, δυσαρέσκειες και αντιδράσεις. Σε πρώτο χρόνο ωστόσο, ο Αλέξης Τσίπρας ανέλαβε και το ρίσκο και τα πιθανά κόστη επιλέγοντας για το νέο κυβερνητικό σχήμα ένα μίγμα πολιτικού ορθολογισμού και στοχευμένης ανανέωσης.

Η διεύρυνση και η κεντροαριστερά

Ιδιαίτερα πολιτικά χαρακτηριστικά – και ανάλογο πολιτικό ενδιαφέρον – έχει  το άνοιγμα στην κεντροαριστερά καθώς, εκτός της αναβάθμισης του Φώτη Κουβέλη, προσωποποιείται σε δύο γυναίκες με συγγενή, αλλά διαφορετική πολιτική πορεία: Τη νέα υπουργό Διοικητικής Ανασυγκρότησης Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου και την υπουργό Πολιτισμού Μυρσίνη Ζορμπά. Η μεν πρώτη είχε ταυτίσει την πορεία της με τη διακυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, έχοντας διατελέσει υπουργός αλλά και γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, και η δεύτερη προέρχεται από το εκσυγχρονιστικό μπλοκ του Κώστα Σημίτη με θητεία στην Ευρωβουλή από το 2000 έως το 2004 και μακρά ενασχόληση με θέματα Πολιτισμού και Παιδείας.

Ο Νίκος Φίλης και η Παπακώστα

Πέραν τούτων, στην πολιτική σημειολογία των αλλαγών, αποχωρήσεων, και προσχωρήσεων η υπουργοποίηση Παπακώστα συνιστά ίσως την πιο αμφιλεγόμενη για τον στενό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ επιλογή του Αλέξη Τσίπρα, ενώ υπόγεια δυσαρέσκεια στον ίδιο κύκλο προκαλεί και η απόφαση να μην επιστρέψει στην κυβέρνηση ο Νίκος Φίλης.

Αρκετές από αυτές τις κινήσεις και αλλαγές εντάσσονται, κατά τις πληροφορίες, στη νέα συμφωνία αμοιβαίας στήριξης ανάμεσα στον Αλέξη Τσίπρα και τον Πάνο Καμμένο – μια συμφωνία, η οποία φέρεται να διασφαλίζει πλήρως τη συνοχή της κυβέρνησης έως τις εκλογές, ακόμη κι εάν αυτές γίνουν μετά από έναν χρόνο, κι ακόμη κι εάν έρθει στη Βουλή προς κύρωση η συμφωνία των Πρεσπών.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]