Αναζητώντας τις αιτίες της κρίσης μας
Μετά από εφτά χρόνια σκληρής λιτότητας και ανηλεών μνημονίων που μας οδήγησαν στα πρόθυρα της κοινωνικής κατάθλιψης, ψάχνουμε χαμένοι να ανακαλύψουμε τις αιτίες της κρίσης μας.
Πόσο φταίει η διεθνής συγκυρία και πόσο φταίμε εμείς που φτάσαμε εδώ. Να μετράμε τις πληγές από τις αμέτρητες τραγωδίες εκατομμυρίων ανθρώπων. Αυτών που έχασαν τις δουλειές τους και των υπολοίπων που τρέμουν μη βρεθούν άνεργοι.
Μιας κοινωνίας κολλημένης στο τοίχο που βιώνει καθημερινά την αγωνία της επιβίωσης χωρίς ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.
Μόνο που δεν φτάσαμε τώρα «εδώ».
Πάνε χρόνια που είχαμε πιάσει πάτο σε επίπεδο αξιών. Όταν στα χρόνια της κάλπικης αυτοπεποίθησης τούτος ο τόπος γέμιζε από «ξύπνιους επενδυτές». Όταν η παράνομη μετανάστευση και η αδήλωτη εργασία βόλευε τα Ολυμπιακά μας μεγαλεία. Όταν τρέχαμε να αποκτήσουμε τη δική μας «φιλιππινέζα» και στην εξώπορτα του σπιτιού μας παρκάραμε μια «μπεμβε» για να βγάλουμε το μάτι του γείτονα. Όταν το ρουσφέτι και ο διορισμός στο δημόσιο ήταν το εθνικό σπορ πολιτικών και υπηκόων. Όταν οι ηλίθιοι και ανεγκέφαλοι έγιναν πρότυπα και το life style τρόπος ζωής. Σε ένα κόσμο χτισμένο στα θεμέλια της ακόρεστης πλεονεξίας με μόνο μέλημα να βάλει το μάτι στη κλειδαρότρυπα που τον χώριζε από τη ντόπια και ασύστολα προωθούμενη βλαχογκλαμουριά…
