Αλληλούια!

Για τις ανάγκες της βάπτισης της κόρης τους, οι δύο γονείς κανόνισαν συνάντηση με τον παπά της ενορίας. Δεν τους έλεγες θρήσκους και για να είμαστε ειλικρινείς σίγουρα δεν θα τους έλεγες και χριστιανούς αλλά οι άνθρωποι μόνο άθεοι δεν ήταν. Το αντίθετο, όσοι τους γνώριζαν καλά, διέβλεπαν ένα διακριτικό σεβασμό για τα θεία και κυρίως για την παράδοση, την οποία σε γενικές γραμμές πάντα ακολουθούσαν. Αυτός άλλωστε ήταν και ο λόγος που τελικά παντρεύτηκαν με θρησκευτικό γάμο, πάρα τις όποιες επιφυλάξεις. Στην επιλογή τους συνέβαλε και ο «παππούλης», ένας εξαιρετικός ιερωμένος, άνθρωπος του θεού, που λένε, με όλη τη σημασία της λέξης. Επειδή όμως δεν είναι όλοι ίδιοι, τώρα βρίσκονταν αντιμέτωποι με έναν άλλον πολύ διαφορετικό ρασοφόρο. Ο τελευταίος ήταν φαίνεται περισσότερο άνθρωπος της εξουσίας, όπως ουκ ολίγοι από εκείνους οι οποίοι σε κάποια στιγμή της ζωής τους ανακάλυψαν στο ευαγγέλιο το υπέρτατο μέσο για να αποκτήσουν, όχι πνευματική, αλλά κοινωνική και οικονομική υπόσταση. Την ερώτηση για το αν είναι παντρεμένος ο νονός, ακολούθησε μία δεύτερη για το αν ο γάμος του ήταν θρησκευτικός. Όταν και αυτή απαντήθηκε καταφατικά από τους δύο γονείς, ο «πάτερ» ζήτησε να του προσκομίσουν ληξιαρχική πράξη του γάμου τους! Περιττό να παρατεθεί εδώ τι διημείφθη στη συνέχεια μεταξύ των παρευρισκομένων. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι τελικά η βάπτιση έγινε από άλλο παπά (αναγκαστικά άλλαξαν και ενορία) που ήταν πιο μετρημένος και ως ύψιστη αποστολή του είχε να φέρνει τους ανθρώπους κοντά στην εκκλησία, όχι να τους διώχνει. Τούτο δε σημαίνει απαραίτητα ότι ο πρώτος παπάς ήθελε να τους αποθαρρύνει. Απλώς έθεσε υπεράνω όλων την τήρηση ενός πρωτοκόλλου το οποίο υπό μία έννοια εγγυάται την διατήρηση της αμιγώς γήινης εξουσίας του. Άμα όλοι άρχιζαν να παντρεύονται και γενικότερα να ζούνε και να πεθαίνουν με πολιτικές διαδικασίες, οι παπάδες τι θα έκαναν; Κλέφτες θα γινόντουσαν;

Κι αν η Εκκλησία σήμερα δεν θέλει με καμία δύναμη να αποκολληθεί από το κράτος, είναι επειδή ίσως κάποιοι λίγοι από τους ευσεβέστερους υπηρέτες του Θεού, αγαπούν το πενηντάρικο περισσότερο από την προσευχή. Είναι μεγάλο κρίμα που ένας σοβαρός ιεράρχης σαν τον Ιερώνυμο υιοθετεί όψιμα μία ρητορική η οποία θυμίζει έντονα Χριστόδουλο, διότι με τη στάση του υποδεικνύει στους κληρικούς μας μία το λιγότερο αμφιλεγόμενη κατεύθυνση.

Υγ. Εκτός των άλλων, ο παπάς ο οποίος τέλεσε με υποδειγματικό τρόπο τη βάπτιση, μετά το τέλος του μυστηρίου έκοψε και απόδειξη! Καμιά φορά, γίνονται και θαύματα.