Ή του βάθους ή του ύψους

Το αφήγημα πάνω στο οποίο έχει στηρίξει η σημερινή κυβέρνηση την «επόμενη μέρα», είναι μια σειρά από ευκταία ενδεχόμενα.

Πρώτο να κλείσει η αξιολόγηση εγκαίρως και χωρίς νέα επώδυνα μέτρα. Δεύτερο να προλάβουμε την ένταξη στο πρόγραμμα «ποσοτικής χαλάρωσης». Τρίτο να διαμορφωθεί κλίμα οικονομικής ασφάλειας που θα μας επιτρέψει να ξαναβγούμε στις αγορές. Και τελευταίο μετά τη λήξη του τρέχοντος προγράμματος το 2018 να απαγκιστρωθούμε οριστικά από τα μνημόνια.

Με βάση τα τελευταία γεγονότα- απαιτήσεις ΔΝΤ και γερμανικού παράγοντα για το κλείσιμο της αξιολόγησης- και ο πλέον αδαής περί τα μαθηματικά μπορεί να αντιληφθεί ότι οι πιθανότητες να συμβούν οι «ευσεβείς πόθοι» της ελληνικής πλευράς είναι μάλλον ελάχιστες. Ακόμα και οι λίγες ευρωπαϊκές φωνές που μιλούσαν για «παράλογες απαιτήσεις» στο τελευταίο Γιουρογκρουπ σίγησαν. Με αποτέλεσμα να προβάλει ξανά το αδιέξοδο στις σχέσεις μας με τους θεσμούς. Και οι όποιες λύσεις προκριθούν από την ελληνική κυβέρνηση, να αποτελούν επιλογές υψηλού ρίσκου. Όσο όμως δεν αποφασίζουμε να σχεδιάσουμε την τολμηρή, οδυνηρή αλλά αμιγώς ελληνική πρόταση που θα μας βγάζει από τα σημερινά αδιέξοδα, προοπτική να γίνουν πραγματικότητα τα «ευκταία ενδεχόμενα» δεν υπάρχει. Και οι επιλογές μας μονίμως θα είναι, ή του βάθους ή του ύψους…