Ένα παραμύθι για το Port Festival

Γράφει η Έστα Παπαγεωργίου*

Ήρθε το τρένο στο λιμάνι και μοίρασε την ακρογιαλιά στη μέση, σαν να μπήκε ένα σύνορο ανάμεσα στην στεριά και την θάλασσα.

Στην πάνω μεριά φυτεύτηκε ένα δάσος, που έφερε καινούργια ζωάκια.

Έτσι μια χελώνα, που γεννήθηκε εκεί  άρχισε σιγά σιγά να ανακαλύπτει το χώρο.

Έφτασε μέχρι τις γραμμές και άκουσε  ένα μικρό καβουράκι που θέλησε να βγει από το καβούκι του για να περάσει απέναντι. Το ίδιο προσπάθησε και το χελωνάκι.

Ήθελε να γνωριστούν, να έχει ένα φίλο από την αμμουδιά και να μαθαίνει τα νέα της θάλασσας.

Μετά πολύ προσπάθεια, δεν τα κατάφεραν να αναρριχηθούν στις ράγες και άρχισαν να σκέφτονται και να κουβεντιάζουν πως θα βρουν τον τρόπο να γνωριστούν από κοντά..

Έδωσαν ραντεβού το επόμενο ξημέρωμα.

Το χελωνάκι, στο δάσος είδε ένα φίδι κουλουριασμένο σε ένα δέντρο. Από απόσταση του φώναξε: 
-ΕΕΕΕ συ γείτονα!!!! Μπορείς να βοηθήσεις;
και το φίδι της απάντησε:
-Είμαι πολύ μακριά και δεν σ’ ακούω…. Στάσου να κατέβω από το δέντρο και να έρθω κοντά σου.
Έτσι το φίδι, με χάρη ξετύλιξε το κορμί του και σύρθηκε δίπλα της.
-Λέω- είπε η μικρή χελώνα- μήπως;  μπορείς να μας βοηθήσεις με το μακρύ σου σώμα, να κάνεις ένα πέρασμα στις γραμμές;
-Πώς;- ρώτησε το φίδι- ενώ άρχισε να κάνει κύκλους γύρω της που συνέχεια στένευαν…
Η μικρή χελώνα… ένιωθε να πνίγεται και άρχισε να κρύβεται στο καβούκι της -ουρλιάζοντας – τρομαγμένη
-ΦΥΓΕ…. Φύγε.. Φύγε… Σε φοβάμαι…

Αφού συνήλθε από τον τρόμο της, πήγε στην καθορισμένη  συνάντηση με το καβουράκι, που είχε σκεφτεί να ζητήσει τη βοήθεια του γλάρου αλλά και πάλι φοβήθηκαν την πείνα και τη λαιμαργία του….

Έτσι άπρακτοι επέστρεψαν στις φωλιές τους.

Την άλλη μέρα τους χαιρέτησε μια χαρούμενη πεταλούδα και σκέφτηκαν μακάρι να είχαν τα φτερά της να πετάξουν και να προσπεράσουν το εμπόδιο από πάνω. Αυτή  με την σοφία της –όμως τους πρότεινε να φτιάξουν ένα γεφύρωμα, μια μικρή γέφυρα δηλαδή από φύλλα του αλσυλλίου και φύκια της ακρογιαλιάς.

Έτσι λοιπόν το επόμενο πρωί το καβουράκι κουβαλούσε φύκια από την ακτή και η χελώνα φύλλα από τα ευκάλυπτα.

Σε λίγο καιρό είχαν ετοιμάσει το γεφύρι και συναντήθηκαν για πρώτη φορά από κοντά!

Φύσηξε το αεράκι και –όταν το καπέλο του κ. Σταθμάρχη έπεσε κοντά  στο γεφυράκι, είδε τα ζωάκια να μετακινούνται από την μια μεριά στην άλλη και θαύμασε την επινοητικότητα τους. Όμως τους επισήμανε τους κινδύνους του τρένου, αλλά υποσχέθηκε ότι θα τα προειδοποιεί με τη σφυρίχτρα του.

Ο δρόμος είχε ανοιχτεί και όλα τα ζωάκια πηγαινορχόντουσαν και αναπτύχτηκαν στενές φιλίες.

Όλα αυτά τα είχε καταγράψει η χελώνα, που είχε μεγαλώσει πια, σε φλοιούς από τα ευκάλυπτα, που έπεφταν σαν χαρτί και τα φύλαγε με προσοχή στη φωλιά της.

Εκεί τα ανακάλυψε ο παραμυθάς και σας τα αφηγείται τώρα….

(Η φωτό του Trevor Rowe είναι από τη σελίδα Traino & Co στο facebook.)

*Η Έστα Παπαγεωργίου είναι συγγραφέας του βιβλίου «Μικροϊστορίες… της στιγμής» από τι εκδόσεις «Χάρτινοι Ήρωες».