Άπιστοι, ως Θωμάδες
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”51249″ img_size=”full”][vc_column_text]Θα ήθελα να είμαι καλόπιστος αλλά αυτή η καλή πίστη που είχα μια φορά κι έναν καιρό για τα πράγματα, χάθηκε μαζί με την φρεσκάδα των νεανικών χρόνων. «Δεν ήμουνα έτσι, η ζωή με έκανε», μου είχε πει μεταξύ σοβαρού και αστείου κάποτε ένας παλιός φίλος που γνωριζόμασταν από παιδιά, λες και ήταν απαραίτητο να απολογηθεί για την δυσπιστία του. Ήθελα εκείνη ακριβώς τη στιγμή να του πω ότι μάλλον έτσι συμβαίνει με όλους μας, αλλά σώπασα καθώς αυτό ενέπλεκε μία σοβαρή αυτοκριτική που δεν ήμουν ακόμη έτοιμος να κάνω.
Σήμερα πλέον αποδέχομαι αδιαμαρτύρητα τον ρόλο του άπιστου Θωμά, αφού αν δεν νιώσω την πληγωμένη σάρκα με το δάχτυλό μου, δεν πιστεύω τίποτε και κανέναν. Ούτε καν τον ίδιο τον Ιησού, θεέ μου συγχώρα με. Ακριβώς γι’ αυτό και για να είμαι απολύτως ειλικρινής, ό,τι και να έλεγε χθες ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο συνεδριακό κέντρο της περιφερειακής ενότητας Ηλείας, δεν θα με έπειθε. Όχι γιατί αμφιβάλλω απαραίτητα για το αγαθό των προθέσεων του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά επειδή καλώς ή κακώς επί τόσες δεκαετίες η Ηλεία δεν είδε καμία προκοπή. Ίσως αν του δοθεί η ευκαιρία στο μέλλον και σε αντίθεση με τους προκατόχους του, ο πρόεδρος να κάνει την διαφορά κάνοντας πράξη τις εξαγγελίες του.
Μέχρι τότε, με συγχωρείτε πολύ αλλά αρνούμαι συνειδητά να υποκύψω στον πειρασμό του εφησυχασμού που επιφέρουν οι γενναίες διαπιστώσεις και οι εμφατικές διαβεβαιώσεις. Και φαντάζομαι ότι δεν είμαι ο μόνος σε τούτα τα μέρη.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
