Όμορφη και παράξενη πατρίδα. Ωσάν αυτή που μου ’λαχέ δεν είδα…

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”28381″ img_size=”full”][vc_column_text]Υποτίθεται ότι τούτη τη πατρίδα την έχουμε όλοι. «Και σοφοί και αμαθείς, και πλούσιοι και φτωχοί, και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι». Έτσι τουλάχιστον πίστευε ο Μακρυγιάννης.

Μακάρι να ήταν έτσι. Τα ζοφερά χρόνια της κρίσης που βιώνουμε αποκάλυψαν μια μεγάλη αλήθεια.

Τούτο τον τόπο δεν τον έχουν «Πατρίδα» όλοι. Για κάποιους ήταν και είναι φέουδο και αποικία. Που βρίσκουν πάντα τον τρόπο να τον απομυζούν. Εύκολα στους πλούσιους καιρούς μα και στους χαλεπούς το ίδιο. Χωρίς τύψεις και αναστολές. Γιατί έτσι τους έλαχαν τα πράγματα.

Τι φταίνε αυτοί αν κόπηκε η σύνταξη και αν εσύ είσαι άνεργος και δεν βρίσκεις πουθενά δουλειά να εργαστείς. Άλλωστε έτσι δεν ήταν πάντα τούτη η ζωή.

Με τύραννους και τυραννούμενους. Με τους λίγους να την απολαμβάνουν απλόχερα και τους πολλούς να βασανίζονται παραδειγματικά.

Κι αν-αυτοί οι λίγοι- μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα, γιατί να θέλουν; Ποιος γίνεται Δον Κιχώτης σήμερα να κυνηγά ανεμόμυλους. Αυτοί έτσι τα βρήκαν πάππου προς πάππου έτσι θε να τα αφήσουν. Κι αν η Ελλάδα είναι μια χώρα που ούτε μπορεί ούτε θέλει να σωθεί κακό του κεφαλιού της.

Όσο για τους πολιτικούς της; Μα κι’ αυτοί μέλη στο θίασο του Καραγκιόζη- μπερντέ είναι.

Το μόνο που νοιάζονται είναι ποιος θα είναι πρωταγωνιστής στην επόμενη παράσταση. Και για τους θεατές ποιος σκάει τη ζαχαρένια του.

Άλλωστε όσο πιο πεινασμένοι τόσο περισσότεροι…[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]