Το «καλάθι» του Αλέξη
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”38717″ img_size=”full”][vc_column_text]Έγραψα χθες για την «αμαρτία του παρελθόντος» που έχει σημαδεύσει την Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης και που ήθελε τους πρωθυπουργούς και τους αρχηγούς της αξιωματικής αντιπολίτευσης κάθε φορά που την επισκέπτονταν να κρατούν μαζί τους ένα -συνήθως- μεγάλο καλάθι «κούφιων» εξαγγελιών και υποσχέσεων διανθισμένο με αμέτρητα ΘΑ.
Ένας «πειρασμός» που δεν απέφυγε ούτε ο Αλέξης Τσίπρας όταν το 2014, από τη θέση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εξήγγειλε το περιβόητο «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης» που φυσικά δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Ήταν τότε που με πολλές ψευδαισθήσεις, άγνοια κινδύνου, και υποσχέσεις που χάιδευαν τα αφτιά των ψηφοφόρων, ετοιμαζόταν να αναμετρηθεί με τους δανειστές.
Τα επόμενα δύο χρόνια η Θεσσαλονίκη υποδέχθηκε τον κ. Τσίπρα –πρωθυπουργό πλέον- μάλλον ως «αετό χωρίς φτερά». «Τσαλακωμένο» από την συνθηκολόγηση με τους θεσμούς και την υπογραφή ενός νέου μνημονίου.
Το πάθημα έγινε μάθημα; Πολύ πιθανόν. Γιατί στη φετινή του επίσκεψη ο Αλέξης εμφανίστηκε πολύ διαφορετικός. Χωρίς «καλάθι» υποσχέσεων. Προσγειωμένος μεν αλλά ταυτόχρονα αισιόδοξος. Έχοντας αποδεχθεί πλήρως την αναγκαιότητα των πολιτικών που μας επέβαλλαν οι δανειστές –όσο κι αν δεν τις ενστερνίζεται-, υπέρμαχος των δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων ως προϋπόθεση για την πολυπόθητη ανάπτυξη, αλλά και σίγουρος ότι αυτός ο δρόμος οδηγεί στην έξοδο από την επιτροπεία και σηματοδοτεί το τέλος της εποχής των μνημονίων και της λιτότητας.
Φυσικά δεν έταξε ότι η επόμενη μέρα θα είναι ρόδινη, ότι δια μαγείας θα τελειώσουν τα βάσανα της κοινωνίας. Ούτε πολύ περισσότερο ότι θα επιστρέψουμε στις μέρες της ανέμελης ευδαιμονίας. Δεσμεύθηκε μόνο ότι χτίζεται ο «δημοσιονομικός χώρος» που θα επιτρέψει να διορθωθούν οι μεγάλες αδικίες των οχτώ σκληρών μνημονιακών χρόνων. Που θα αφήνει περιθώρια να στρέψουμε το βλέμμα στους άνεργους και τη νέα γενιά. Αυτούς που πλήρωσαν –και πληρώνουν- πιο ακριβά την επάνοδο της χώρας στην «κανονικότητα».
Δεσμεύτηκε όμως και για κάτι άλλο. Την δημιουργία των θεσμών εκείνων που θα λειτουργούν ως ασφαλιστικές δικλείδες και δεν θα επιτρέψουν το πισωγύρισμα στο φαύλο παρελθόν. Και ίσως αυτό αποτελεί την πιο σημαντική –και μόνη θεμιτή- εξαγγελία. Και ίσως την μεγαλύτερη υπηρεσία και παρακαταθήκη της πρωθυπουργίας του…[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
