Τι θα ψηφίσουμε τούτη την φορά;
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”20577″ img_size=”full”][vc_column_text]Δεν υπήρξα ποτέ ο «στρατευμένος» ψηφοφόρος ενός κόμματος. Πίστευα πάντα ότι σαν πολίτης έχω το δικαίωμα όταν έρχεται η ώρα της κάλπης να σταθμίζω τις επιλογές που έχω και να επιλέγω αυτό που κάθε φορά θεωρούσα καλύτερο για τον τόπο. Βεβαίως –δεν το κρύβω- είχα πάντα τις ιδεολογικές μου «συγγένειες».
Όμως ένα μικρό φθόνο για όσους είναι σταθεροί υποστηρικτές ενός κόμματος, τον είχα. Γι’ αυτούς που αφού έκαναν το «δημοκρατικό τους καθήκον» αποχωρούσαν χωρίς κανένα ενδοιασμό για την απόφαση τους. Δεν αναφέρομαι φυσικά σε όσους ψηφίζουν προσδοκώντας προσωπικά οφέλη ή για τους παρατρεχάμενους κάποιου πολιτικού.
Γι αυτούς έτρεφα πάντοτε πληθώρα αρνητικών συναισθημάτων. Ξαφνιάστηκα λοιπόν εχθές όταν ο φίλος που είχαμε καιρό να ανταμώσουμε με ρώτησε: «Πως τα βλέπεις τα πράγματα. Τι θα ψηφίσουμε τούτη την φορά;». Όχι γιατί είμαι οπαδός της άποψης ότι η ψήφος είναι ιερή, και άρα προσωπική υπόθεση του καθενός αλλά γιατί εκτιμώ ότι έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας μέχρι να φτάσουμε στην κάλπη.
Στοχάστηκα πως αν ανήκα σε κάποια κατηγορία ψηφοφόρων που έχουν εσαεί λυμένο το ζήτημα της ψήφου, θα είχα να του δώσω μια απάντηση με αυτοπεποίθηση.
Παρηγορήθηκα ωστόσο, όταν διαπίστωσα ότι και αυτός βρισκόταν πολιτικά μετέωρος. Απάντησα λοιπόν με βεβαιότητα πως «όταν θα γίνουν οι εκλογές θα ξέρουμε και οι δυο». Όσο γι αυτούς που εμφανίζονται σήμερα «σίγουροι νικητές» απλά είναι αιθεροβάμονες συμπλήρωσα.
Και όταν βγούμε από την κάλπη πάλι θα έχουμε ένα σφίξιμο στο στομάχι, συμπλήρωσε ο νους μου. Αυτό όμως δεν το εκστόμισα ποτέ…[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
