Τι έκανες στον πόλεμο παππού;

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”36917″ img_size=”full”][vc_column_text]Στα ίδια μέρη…

«Στον πόλεμο παιδί μου έκανα αυτό που ένιωθα πως είχα υποχρέωση να κάνω. Πολέμησα για την πατρίδα. Βέβαια, τώρα που σιγά σιγά ζυγώνει και μένα η ώρα μου, βλέπω τα πράγματα πιο καθαρά. Θα μπορούσα να είμαι πιο γενναίος, να κάνω περισσότερα για να υπερασπιστώ το χώμα μας από την μπότα του κατακτητή. Αλλά βλέπεις, φοβόμουν. Δεν είναι εύκολο πράγμα η αντίσταση. Μην κοιτάς σήμερα που αβγάτισαν οι πατριώτες και οι αντιστασιακοί.

Είχα το σπάνιο προνόμιο να δω ανθρώπους να στέκονται όρθιοι μπροστά στους φασίστες μέχρι την τελευταία στιγμή χωρίς να λυγίσουν. Είδα μάνες να στέλνουν το σπλάχνο τους στο μέτωπο με φιλιά και χαμόγελα. Είδα παλικάρια και νιες να χιμούν στο μέτωπο όπως τα λιοντάρια στη λεία τους˙ χωρίς φαΐ, χωρίς ρούχα, χωρίς όπλα, οπλισμένοι μόνο με το θάρρος που τους έδινε το δίκαιο και ο αγώνας για τη λευτεριά.

Είδα πατεράδες να αφήνουν πίσω γυναίκα και παιδιά για να πάνε στο βουνό να πολεμήσουν. Είδα ανθρώπους βουτηγμένους στο αίμα να υψώνουν τη γαλανόλευκη. Είδα χωριά να γίνονται στάχτη και να μυρίζει παντού καμένη σάρκα. Είδα παιδιά να πεθαίνουν από την πείνα. Είδα τον πλούτο του τόπου μας να καταληστεύεται. Τίποτα δεν άφησαν όρθιο οι ορδές των ναζί.

Ό,τι δεν το έκαιγαν, το έπαιρναν μαζί τους ή το έστελναν στη Γερμανία. Ακόμα και τα προικιά των κοριτσιών βουτούσαν. Με ρωτάς τι έκανα αλλά είναι ευκολότερο να σου πω τι δεν έκανα: δεν πρόδωσα την πατρίδα, δεν κάθισα στα αυγά μου και φυσικά δεν συνεργάστηκα με τους ναζί, όπως τόσα και τόσα καθάρματα, που σήμερα τα (πνευματικά και μη) παιδιά τους και τα εγγόνια τους έγιναν νοματαίοι και τολμούν να μας κουνούν το δάκτυλο.

Άκουσον άκουσον.

Όχι παιδί μου, δεν είναι οι ναζί αριστερής προέλευσης, αλλά η ιστορική και όχι μόνο αθλιότητα, είναι σίγουρα της δεξιάς».[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]