Σόιμπλε, ΔΝΤ και ο αχυρώνας

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης εύχονταν το κλείσιμο της αξιολόγησης μια ώρα αρχύτερα. Από την άλλη, σύσσωμη η αντιπολίτευση υποστηρίζει ότι τη βασική ευθύνη γι’ αυτή την αργοπορία τη φέρει η ίδια η κυβέρνηση που εγκλωβίστηκε σε παλινωδίες και λανθασμένες εκτιμήσεις. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;

Στις περισσότερες Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες αποτελεί κοινό μυστικό ότι- τουλάχιστον αυτή τη φορά- η αξιολόγηση δεν μπλόκαρε από τις «εμμονές των Ελλήνων» αλλά από τις εκ διαμέτρου αντίθετες προσεγγίσεις Βερολίνου και ΔΝΤ για το ελληνικό χρέος. Με τους Γερμανούς να μην θέλουν επ’ ουδενί να ακούσουν ότι υπάρχει πιθανότητα εξόδου του Ταμείου από το ελληνικό πρόγραμμα και ταυτόχρονα να απορρίπτουν ασυζητητί τις προτάσεις του περί ελάφρυνσης του χρέους. Αποτέλεσμα, προκειμένου να γεφυρωθούν οι μεταξύ τους διαφορές, το ΔΝΤ να αποδέχεται τις γερμανικές θέσεις (διάβαζε Σοίμπλε) που θεωρεί λάθος, και να απαιτεί από την ελληνική κυβέρνηση την θεσμοθέτηση μιας καταιγίδας νέων μέτρων. Που πάει να πει σε απλά ελληνικά ότι οι «θεράποντες ιατροί» της ελληνικής οικονομίας μας, προτείνουν να εφαρμόσουμε δυο διαφορετικές «συνταγές» αδιαφορώντας παντελώς για τις συνέπειες. Θα μου πείτε, αυτά συμβαίνουν όταν δυο γάιδαροι τσακώνονται σε ξένο αχυρώνα…