Στη χώρα των λωτοφάγων ή αν έχεις κοντή μνήμη διάβαινε

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”70299″ img_size=”full”][vc_column_text]Με την επιστροφή μου -μετά από μια ολιγοήμερηαπόδραση- στη ρουτίνα της καθημερινότητας κατάλαβα, σχετικά άμεσα, δύο πράγματα: πρώτον, ότι η πόλη αυτή σε εξαντλεί. Και, δεύτερον, ότι όλα ήταν όπως τα άφησα.

Με την ατραξιόν των σκουπιδιών να κάνει πάντα πιένες,την Πατρών Πύργου να εξακολουθεί να βρίσκεται στα αζήτητα,«άκρα του τάφουσιωπή»έγραφε χθες στο ρεπορτάζ της η συνάδελφος, τους αγρότες να ψάχνουν για άλλη μια χρονιά τον κόπο τους, τους επίδοξους εραστές της αυτοδιοίκησης στο κόσμο τους και την κοινωνία γενικώς στα κάγκελα. Απογοητευμένοι άνθρωποι, κουρασμένοι στα όρια της εξάντλησης, έχουν – δεν έχουν δουλειά, περιδιαβαίνουν μοχθηρά πεζοδρόμια, ανάμεσα σε εχθρικά πρόσωπα και γίνονται όλο και περισσότερο εριστικοί.

Με το Mega να παίζει επαναλήψεις και τον ΣΚΑΪ να παίζει με τα νεύρα μας,  πώς να μη χαμογελάει ο Κυριάκος, πατέρα; Έναν εξαντλημένο λαό, αν μη τι άλλο, χαίρεσαι να τον βλέπεις, ακριβώς γιατί η μισή δουλειά σου έχει ήδη γίνει. Τα υπόλοιπα τα αφήνεις στον Βορίδη να τα αποτελειώσει.

«Ποτέ πια Αριστερά!»,απεφανθει ο μέγας πολιτικός στοχαστής. Κάποιοι, όχι πολλοί, κάπως αναρίγησαν, άλλοι ούτε καν το έμαθαν (ούτε που νοιάστηκαν για να το μάθουν), μερικοί ανακουφίστηκαν.

Μπορεί να μη χωνεύουν ούτε τ’ ακροδεξιά άντερά του, ωστόσο μέσα στην αριστερή μελαγχολία τους, δεν το ακούσανε κακό.Τι κι αν κρύβεται από πίσω όλο το μένος της Δεξιάς απέναντι σε όσους άλλα οραματίζονταν και γι’ αυτά πολέμησαν καθ’ όλη την Ιστορία της νεότερης Ελλάδας; ‘Η μάλλον, τι κι αν ΔΕΝ κρύβεται πλέον;

Είναι τέτοια η κόπωση και, για κάποιους τόσα τα συμφέροντα, που αυτά φαντάζουν ψιλά γράμματα. Οπότε, ή αφήνουν τους Βορίδηδες να μιλάνε ή αρκούνται σε σοφιστείες και αξιολογικές ρήσεις. Λέγοντας και γω δεν ξέρω τι ακατάσχετες αρλούμπες για να επιβεβαιώσουν εαυτόν, που εν τω μεταξύ έχει ήδη χάσει κάπου τον δρόμο, που ποτέ δεν είχε και καλοαποφασίσει ποιος ήθελε να ‘ναι.

Άλλωστε και από τη Φώφη λίγο πολύ τα ίδια άκουσαν.  Να πάθει τέτοιο στραπάτσο ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές και να πάει στον αγύριστο. Τι να πω. Εδώ μιλάμε για αγιάτρευτο καημό.

Τουτέστιν, άστα να πάνε στο διάολο…Ώρες ώρες νιώθω σαν να με περιμένουν στη γωνία.

Ποιος διαλογικός χώρος παραμένει, αν σου πετάει ο άλλος ατάκες του τύπου «ο Αλέξης είναι ο μπήξε και ο δείξε» ή «ο Κυριάκος είναι ομορφόπαιδο, τζιμάνι και κυρίως αδιάφθορος»; (τα ονόματα είναι εντελώς τυχαία επιλογή. Οι επιθετικοί προσδιορισμοί όχι και τόσο).

Κάτι τέτοιες στιγμές, στον νου μου έρχεται ένας γενειοφόρος γεράκος που πολύ έχω σε εκτίμηση. Ο Γαλιλαίος ήταν ο καλύτερος αυτού του είδους. Αν και δεν ήταν δυνατόν να αποδείξει πειραματικά τίποτα απ’ όσα ισχυριζόταν, ακριβώς γιατί δεν υπήρχαν τα κατάλληλα μέσα τότε, ωστόσο ήταν τόσο καλός στη χρήση παρελκυστικών τεχνικών, λογικών τρικ και προπαγάνδας, που κατάφερε να πείσει για κάτι που δεν μπορούσε να αποδείξει και το ήξερε.

Ευσεβείςπόθοι θα μου πεις.  Αν είναι  όμως να περιμένεις τον Αλέξη  στη γωνία, εύχομαι να σε λένε Γαλιλαίο. Διαφορετικά, είσαι απλώς περαστικός που θέλει να πάρει μάτι. Να δει (στα κρυφά) τι θα συμβεί, χωρίς να πάρει θέση. Πρωτοπόρος, πάντως, δεν είσαι. Μήτε επαναστάτης… Και, πραγματικά, δεν ξέρω πλέον τι είναι χειρότερο από τα τρία.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]