Σκέψεις στην άκρη του Φλοίσβου
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”3309″ img_size=”full”][vc_column_text]Το καλοκαίρι μπορεί να λιγοστεύουν οι ειδήσεις αυτό όμως δεν εμποδίζει να σκέφτεσαι, το αντίθετο θα λεγα. Άλλωστε όταν σου δίνεται η ευκαιρία να βρεθείς σε κάποιο παραθαλάσσιο καφενείο, όλα σου μοιάζουν καλύτερα.
Ο καφές πιο αρωματικός, η μπύρα σωστά παγωμένη και μια ειδυλλιακή διάθεση να αγναντεύεις την απέραντη θάλασσα. Καμιά φορά και τους λουόμενους που με την θορυβώδη παρουσία τους σου αποσπούν τη προσοχή.
Αυτό που με εντυπωσιάζει με την πρώτη ματιά είναι ότι οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν κολύμπι.
Με εξαίρεση ίσως τη νεότερη γενιά που είναι εύρωστη οι πιο πολλοί κάθονται στα ρηχά και ίσα που επιπλέουν. Και είναι απορίας άξιον αν αναλογιστεί κανείς ότι η Ελλάδα μαζί με τα νησιά της αποτελεί ολόκληρη μια απέραντη ακτογραμμή. Δεν θα πρεπε η θάλασσα να είναι η δική μας «ενδοχώρα»; Γιατί σαν λαός στην τρισχιλιόχρονη πορεία μας δεν αποκτήσαμε μια βαθιά κουλτούρα της θάλασσας;
Και ύστερα βλέποντας όλους αυτούς τους ανθρώπους να… τσαλαβουτούν πώς να μην σκεφθείς. Είναι άραγε μόνο στη θάλασσα έτσι ή είναι μια αντίληψη και στάση ζωής που διαπερνά όλες τις δραστηριότητες τους.
Μήπως έτσι οδηγούν; Μήπως έτσι χρεώθηκαν; Μήπως έτσι ψηφίζουν; Μήπως όπως δεν εκπαιδευτήκαμε να βουτάμε στα νερά της θάλασσας με ασφάλεια, έτσι δεν μάθαμε να αντιμετωπίζουμε όπως πρέπει και την υπόλοιπη ζωή; Μήπως; …[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
