Σελένη Γουλίτσα-Φωτιάδη: «Ο έρωτας είναι έμπνευση, είναι κινητήριος δύναμη»
Συνέντευξη στην Ηρώ Ρήγα
Με αφορμή την παρουσίαση βιβλίου της «12 και 38 γελάστηκες στις 90 μοίρες» στο καφενέων-ρακομελάδικο «Νηπιαγωγείο», συνομιλήσαμε με την ανερχόμενη συγγραφέα Σελένη Γουλίτσα-Φωτιάδη, η οποία έλκει την καταγωγή της από την Ηλεία.
Όπως θα διαπιστώσετε, η Σελένη Γουλίτσα-Φωτιάδη είναι μία εξαιρετικά δραστήρια νέα. Στα 26 της χρόνια είναι απόφοιτος της Νομικής Αθήνας, μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών και του Ινστιτούτου Αθλητικού Δικαίου, ενώ έχει αποφοιτήσει από τη σχολή ευπαρουσίαστης της Κρίστη Κρανα. Μιλά τρεις γλώσσες: Γαλλικά, Αγγλικά και Τούρκικα και έχει εργαστεί στο χώρο της εστίασης από το πόστο των δημοσίων σχέσεων. Μετρά ήδη στο ενεργητικό της δυο βιβλία: μια ποιητική συλλογή κι ένα μυθιστόρημα. Η γλώσσα γραφής της ιδιαίτερη και δυνατή.
Η παρουσίαση του βιβλίου της που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Όστρια θα πραγματοποιηθεί στο «Νηπιαγωγείο» την Κυριακή στις 5:30 το απόγευμα και περιλαμβάνει δρώμενο από την ίδια, συνοδεία πιάνου από τον Στέφανο Κωνσταντόπουλο και αξίζει να παρευρεθείτε!
Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη συγγραφή;
Από τα 14 ξεκίνησα να γράφω στίχους και ποίηση, πιο πολύ τραγούδια χρησιμοποιώντας λυρικά στοιχεία. Το 2013 κυκλοφόρησε η ποιητική μου συλλογή. Αφού τελείωσα τη Νομική, αποφάσισα να ασχοληθώ πιο επαγγελματικά με τη συγγραφή και συνειδητοποίησα ότι θέλω να με μάθει ο κόσμος ως συγγραφέα κι όχι ως νομικό. Να βγει προς τα έξω αυτή η ταυτότητά μου.
Από πού αντλείς έμπνευση;
Η αλήθεια είναι ότι τα βιβλία τα εμπνεύστηκα στον Πύργο, σε μια συζήτηση με μια φρέσκια μαμά, σχετικά με τη γονιμοποίηση από 3ο δότη. Εκεί αναφερθήκαμε σε έννοιες όπως η βιοηθική και σε θέματα που αναπτύχθηκαν στη συνέχεια στο βιβλίο. Διαλέγω θέματα παρανομικά, με ενδιαφέρει η απονομή δικαιοσύνης στην κοινωνία, όχι στην αίθουσα δικαστηρίου. Το νομικό υπόβαθρο βοηθά να «ντύσω» τα βιβλία. Πχ. στο «12 και 38 γελάστηκες στις 90 μοίρες» ο ήρωας προσπάθεια να βρει τον πατέρα του, συνάπτει σχέση με μια κοπέλα και μαθαίνει ότι είναι αδέλφια. Υπάρχει αναφορά στην αιμομιξία, που όπως γνωρίζουμε δεν έχει καθοριστεί νομικά τι γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις.
Γράφεις για τον έρωτα…
Με απασχολούν οι συναναστροφές. Ο έρωτας είναι έμπνευση, ακόμα και η ιδέα του έρωτα, μια υπαρξιακής φύσεως αναζήτηση, είναι κινητήριος δύναμη. Στο βιβλίο εμφανίζεται ο ενήλικος έρωτας, πρώτος, νεανικός, αθώος, άγουρος, αλλά και μια παθιασμένη σχέση, στην οποία υπάρχει αρρώστια, εμμονές, κυνηγητά. Έτσι στο ίδιο βιβλίο υπάρχουν δύο διαφορετικές διαστάσεις του έρωτα.
Πώς ένιωσες όταν εκδόθηκε το βιβλίο σου;
Έκλαιγα μόλις το πήρα στα χέρια μου, έλεγα ότι κάποιος άλλος το ‘χει γράψει, δεν το πίστευα, και το εξώφυλλο βγήκε πολύ καλό…
Ποια η εμπειρία σου από τους εκδοτικούς οίκους;
Είναι σκληρά τα πράγματα. Από τον περασμένο Απρίλη έως Σεπτέμβρη «έτρωγα πόρτα», αφενός για τη γλώσσα –«έχει μια ιδιαιτερότητα/ιδιομορφία» μου έλεγαν. Τα σχόλια που εισέπραξα από μεγάλο εκδοτικό οίκο ήταν: «Το βιβλίο σου δεν είναι ευπώλητο, δεν απευθύνεται στην μέση Ελληνίδα». Πώς την προσδιορίζουμε όμως τη μέση Ελληνίδα; Τελικά κατέληξα στις εκδόσεις Όστρια και είμαι πολύ ευχαριστημένη.
Με τι ασχολείσαι αυτή τη στιγμή;
Έκανα μεταπτυχιακό, το οποίο διέκοψα, και θέλω να δώσω κατατακτήριες για την Πάντειο. Προσπαθώ να βρω αυτό που μου ταιριάζει. Έχω ξεκινήσει να γράφω τη συνέχεια του βιβλίου «12 και 38 γελάστηκες στις 90 μοίρες» και το τρίτο που είναι σενάριο κινηματογραφικό. Επίσης μαθαίνω τούρκικα.
Εκτός των άλλων, έχεις παρακολουθήσει και μαθήματα νοηματικής…
Ναι, στο Εθνικό Ίδρυμα Κωφών, δεν ολοκλήρωσα όμως. Με ενδιέφερε και η υποκριτική, αυτά που λέω να μπορώ να τα απευθύνω σε όλο το φάσμα των ανθρώπων. Είμαι εκφραστική σαν άνθρωπος, όλα είναι πώς συναισθάνεσαι, η συναίσθηση.
Ποια η σχέση σου με τον Πύργο;
Κατάγομαι από τον Πύργο. Έρχομαι όσο μπορώ, τα καλοκαίρια, στο Port Festival… Τα βιβλία τα εμπνεύστηκα εδώ. Είναι πάθος απόλυτο ο Πύργος!
Ποιος είναι ο αγαπημένος σου συγγραφέας και ποιο το αγαπημένο σου βιβλίο;
Ο Gilbert Sinoué. Έχει αθωότητα, λέει πολύ σοβαρά πράγματα χωρίς να είναι βαρύς, σαν τον Κάφκα πχ, δεν είναι περίπλοκος. Το βιβλίο του «Το αγόρι της Φλάνδρας» είναι το αγαπημένο μου και «Οι πρώην άνθρωποι» του Μαξίμ Γκόργκι.
Πού φαντάζεσαι τον εαυτό σου 35-40 ετών;
Θα ήθελα να γράψω ένα βιβλίο για την παραβατικότητα νέων και ανηλίκων. Με ενδιαφέρει η γονιδιακή προδιάθεση της εγκληματικότητας, οι βιολογικοί παράγοντες που καθορίζουν μια εγκληματική συμπεριφορά.
-Σ’ ευχαριστώ πολύ, καλή επιτυχία σε κάθε σου εγχείρημα!
Ευχαριστώ πολύ κι εγώ!
***
Παραθέτουμε το ποίημα της Σελένης Γουλίτσα-Φωτιάδη «Το όνειρο»
Το όνειρο
Η λογική με ξεπερνά καθώς δονείται η καρδιά όταν στα αυτιά ψιθυριστά μου γνέφεις… Και με θρέφεις με κίβδηλες ελπίδες, οι δικές μου πλέον απέλπιδες αλυσίδες για ν’ αντέχω, να μην σ’ έχω τη βραδιά της μοναξιάς εκεί που επιδέξια ρουφάς μεδούλι, το ερωτικό “μεροδούλι – μεροφάι”. Στις σκιές εγώ συστήνω τον τρανό τραγουδοποιό, του σκηνικού τον ηθοποιό τον Μέγα και ολονυχτίς στήνουν πανηγύρι και χλευάζουν και ατιμάζουν την φτωχή μου την ψυχή που διψάει για ζωή, για τραγούδι και γιορτή. Κουράστηκα να κρατάω μαριονέτες, να φοράω στα πόδια γκέτες και να αλλάζω τη φωνή σαν υπόσταση πολυεδρική. Όλα αυτά με φυλακίζουν, με ακρωτηριάζουν, με βυθίζουν στα λαγούμια του μυαλού, στο λαβύρινθο γυαλού ρημαγμένου προ πολλού! Ανασύρω τ’ απορρίμματα, πείθομαι με ρήματα, κάνω στερεότυπα βήματα προς τα πίσω ολοταχώς. Ρίξε φως εδώ τώρα, διώξε τα ψυχογεννήματα, τα γνήσια αποκυήματα αλλόφρονος ζωής. Ζήσε την ηδονή, στέναξε στην αντοχή, όρμα στη βροχή και ύψωσε τα μάτια στη ζωή την καθημερινή εκεί που το ΟΝΕΙΡΟ σκοτώνεται βραχύ….
Σελένη Γουλίτσα-Φωτιάδη
