Πλήρωνε και μη ερεύνα!
Στα ίδια μέρη…
Κανονικά η κατάργηση ενός οργανισμού θα έπρεπε αυτόματα να συνεπάγεται και την κατάργηση της παρακράτησης ή της εισφοράς υπέρ αυτού. Αυτό θα ήταν αυτονόητο για οποιονδήποτε κρατικό μηχανισμό ο οποίος λειτουργεί με ορθολογικά κριτήρια, αλλά όχι βεβαίως για τον εγχώριο, που η μισή του καρδιά βρίσκεται στην γραφειοκρατία και η άλλη μισή στις Βρυξέλλες. Γιατί δυστυχώς συμβαίνει και αυτό. Το κράτος, ή καλύτερα η εκάστοτε κυβέρνηση, υιοθετώντας κατά γράμμα τον κώδικα των δανειστών, καταργεί υπηρεσίες και κοινωνικά αγαθά τα οποία προσέφερε στους πολίτες, χωρίς ωστόσο να τους απαλλάσσει από την αντίστοιχη επιβάρυνση. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι ο ΟΕΚ, ο περίφημος οργανισμός εργατικής κατοικίας. Τον Φεβρουάριο του 2012, ο ΟΕΚ καταργείται μαζί με το «αδερφάκι» του, τον οργανισμό εργατικής εστίας. Από τότε δεν έχει βγει κανένα πρόγραμμα στέγασης, δεν έχει δοθεί κανένα δάνειο και δεν έχει κατασκευαστεί κανένας οικισμός. Το κράτος όμως συνεχίζει να εισπράττει κανονικότατα από τους εργαζόμενους το 1% υπέρ ΟΕΚ. Το ίδιο και το ΙΚΑ, το οποίο κάθε χρόνο συγκεντρώνει περί τα 200 εκ. ευρώ αλλά δεν αποδίδει δεκάρα. Ακόμα δύο νούμερα τα οποία παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, είναι τα 50 εκ. ευρώ που εξακολουθούν να εισπράττονται από τις δόσεις των δανείων του ΟΕΚ, ενώ τα αποθεματικά του οργανισμού στην ΤτΕ φτάνουν τα 210 εκ. ευρώ. Όλα αυτά συνθέτουν με γλαφυρό τρόπο μία από τις πλέον ευδιάκριτες μνημονιακές παραδοξότητες, γιατί είναι σαφές ότι όσο περισσότερο ερευνήσει κανείς, τόσο περισσότερες θα φέρει στην επιφάνεια. Εν προκειμένω, το μείζον ζήτημα δεν παύει να είναι ο παροπλισμός ενός οργανισμού ο οποίος προσέφερε στην κοινωνία και είχε ουσιαστική συμβολή στην βελτίωση των όρων υπό τους οποίους διαβιούσε η «εργατική» τάξη, με την ευρύτερη δυνατή έννοια της. Πέρα από ένα κεραμίδι, προσέφερε αξιοπρέπεια στους ανθρώπους και την μοναδική ευκαιρία να παλέψουν για κάτι καλύτερο στη ζωή τους. Δεν πειράζει όμως παιδιά. Το πρόγραμμα να είναι καλά και οι δανειστές ικανοποιημένοι, και για τα υπόλοιπα βλέπουμε.
