Ο κόσμος του παιδιού: Να το διαβάζουμε ή όχι;

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”8281″ img_size=”full”][vc_column_text]Πρέπει να διαβάζουμε το παιδί μας στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, είναι προτιμότερο να το ελέγχουμε μετά ή αρκεί να βρισκόμαστε μαζί του στο δωμάτιο; Τελικά, τι να κάνει ο (δόλιος) γονιός;

O τρόπος που θα οργανώσει ένα παιδί το διάβασμά του παίζει καταλυτικό ρόλο στις μελλοντικές επιδόσεις του στο σχολείο, αλλά και στη σχέση που θα αναπτύξει με τη μάθηση, γι’ αυτό και η Α΄ Δημοτικού αποτελεί την ιδανική ευκαιρία να το βοηθήσουμε να τα καταφέρει. Πώς θα το πετύχουμε;

Οδηγός για… πρωτάκια 

Οργανώνουμε τον χώρο 
Επιλέγουμε έναν χώρο στον οποίο θα διαβάζει το παιδί ο οποίος θα είναι σταθερός. Ο χώρος μελέτης πρέπει να είναι περιορισμένος και μακριά από το παράθυρο ή την πόρτα, ειδικά αν το παιδί έχει δυσκολία συγκέντρωσης. Φυσικά, όση ώρα διαρκεί το διάβασμα, δεν πρέπει να υπάρχει κανενός είδους τεχνολογία (π.χ. τηλεόραση, Η/Υ, κινητό) στο δωμάτιο. Το γραφείο πρέπει να είναι όσο πιο απλό γίνεται, χωρίς πολλά ερεθίσματα.

Καλλιεργούμε την αυτονομία του
Η αυτονομία, η οποία είναι καλό να καλλιεργείται από τη νηπιακή ηλικία, συσχετίζεται με την αίσθηση παραγωγικότητας και κατ’ επέκταση με την αυτοεκτίμηση. Αν το παιδί δεν μάθει ότι μπορεί να είναι παραγωγικό και αποτελεσματικό από μόνο του, πώς θα χτίσει μια καλή εικόνα εαυτού; Έχοντας αυτό στο μυαλό μας, ερχόμαστε να το βοηθήσουμε να οργανώσει την απογευματινή μελέτη με οδηγίες που θα πάρουμε από τη δασκάλα ή τον δάσκαλο. Όμως για πόσον καιρό πρέπει να διαβάζουμε μαζί του; «Μόνο για τον πρώτο μήνα της Α΄ Δημοτικού», ξεκαθαρίζει η σχολική ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια κ. Ντόρα Λουκίδη. Και συνεχίζει: «Αν το παιδί δυσκολεύεται, το βοηθάμε στη μελέτη μέχρι και το πρώτο τρίμηνο, μέχρι τα Χριστούγεννα δηλαδή, που ολοκληρώνεται η διδασκαλία όλων των γραμμάτων». Πώς το πετυχαίνουμε αυτό; «Σταδιακά», απαντά η κ. Λουκίδη. «Όταν βλέπουμε ότι κάποια πράγματα το παιδί μπορεί να τα κάνει μόνο του, π.χ. την αντιγραφή, απομακρυνόμαστε, λέγοντάς του: “Βλέπω ότι σ’ αυτό είσαι πολύ καλός. Σε εμπιστεύομαι και από ’δώ και πέρα μπορείς να το κάνεις μόνος σου. Φυσικά, θα είμαι εδώ αν με χρειαστείς. Έχω τις δουλειές μου, αλλά είμαι διαθέσιμη”».

Βοηθάμε να ορίσει τον χρόνο του
Τα παιδιά συχνά δυσκολεύονται να οριοθετήσουν τον χρόνο τους και ενα κόλπο που μπορούμε να εφαρμόσουμε είναι η χρήση κλεψύδρας. Ένα παιδί δεν μπορεί να κατανοήσει την αφηρημένη έννοια του δεκαλέπτου, βλέποντας όμως την άμμο να πέφτει, είναι σε θέση να καταλάβει αν έχει λίγο ή πολύ χρόνο για να κάνει την άσκησή του.

Το επιβραβεύουμε
Μπορούμε να κάνουμε μια συμφωνία με το παιδί μας, ότι αν καταφέρει να τελειώσει τα μαθήματά του στην ώρα του, θα μπορέσει μετά να παίξει. Η επιβράβευση πρέπει να είναι κάποια δραστηριότητα ή παράταση δραστηριότητας που του αρέσει και όχι μια υλική αμοιβή (π.χ. χρήματα, αγορά παιχνιδιού ή γλυκού).

Δεν το «τσεκάρουμε»
Όσο βοηθάμε το παιδί μας στο διάβασμα, δεν σπεύδουμε να διορθώσουμε τα λάθη που εντοπίζουμε, αλλά το προτρέπουμε να ξανακοιτάξει τις ασκήσεις και να τα εντοπίσει μόνο του.

«Δεν διαβάζει» 
Ένα παιδί που αρνείται να διαβάσει μπορεί να έχει δυσκολία συγκέντρωσης ή/και υπερκινητικότητα. Στις περιπτώσεις αυτές, συχνά ήδη από το νηπιαγωγείο, ο εκπαιδευτικός έχει αντιληφθεί τη δυσκολία του παιδιού και έχει παραπέμψει τους γονείς σε εργοθεραπευτή.

Πότε να διαβάζει;
Καλό θα ήταν το διάβασμα να μη γίνεται τελευταία στιγμή μέσα στη μέρα, δηλαδή μετά τις απογευματινές δραστηριότητες, που αρκετά παιδιά έχουν στο πρόγραμμά τους. Το ιδανικό είναι να δώσουμε στο παιδί 10-15΄ χρόνο να παίξει και να ξεκουραστεί μετά το σχολείο και στη συνέχεια να ξεκινήσει τα μαθήματά του.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]