Ξυπόλυτοι στα αγκάθια…
Διαρρηγνύουμε πάλι τα ιμάτια μας με αυτά που ακούμε– και δεν βλέπουμε- να αξιώνουν οι τιτουλάριοι της γηραιάς Ηπείρου, από την διαπραγματευτική μας ομάδα την οποία κρατούν μήνες τώρα σε καθεστώς ιδιότυπης ομηρίας μέχρι να δεχθούν άπαντα τα επώδυνα μέτρα της β’ αξιολόγησης.
Παλιά τους τέχνη κόσκινο. Ραγιάδες της Δύσης έχουμε ουκ ολίγες φορές δεινοπαθήσει σε ατέρμονα και άκρως υποτιμητικά παζάρια με τους κατά καιρούς θεσμούς της.
Και επειδή σ’ αυτό τον τόπο δεν φημιζόμαστε για την καλή μας μνήμη- για να σας την φρεσκάρω- θα ανατρέξω στις σελίδες της Ιστορίας που έχει καταγράψει το παρακάτω γεγονός.
Μετά την κατάληψη της Θεσσαλονίκης το 1430 από τους Οθωμανούς ο αυτοκράτορας Ιωάννης Παλαιολόγος εστράφει προς τη Δύση προκειμένου να σώσει το Βυζάντιο.
Μόλις έφθασε η αντιπροσωπία των Βυζαντινών στη Φερράρα της Φλωρεντίας με επικεφαλής τον ίδιο τον αυτοκράτορα και τον Πατριάρχη Ιωσήφ, ο Πάπας Ευγένιος απαίτησε να του φιλήσουν τα πόδια, κάτι που τελικά δεν συνέβη καθότι εκείνη την εποχή σπανίως τα έπλεναν.
Έπειτα από δυο χρόνια εντατικών διαβουλεύσεων με τους «δικούς μας» σε απόλυτη ομηρία, τα τεχνικά κλιμάκια των δυο πλευρών γεφύρωσαν τις διαφορές και υπεγράφη η ένωση των δυο εκκλησιών.
Ήταν όμως τόσο εξευτελιστικοί οι όροι της συμφωνίας που αν και ψυχορραγούσε ο Βυζαντινός λαός ξεσηκώθηκε και εμπόδισε την εφαρμογή της.
Αυτά και πλείστα άλλα ανάλογα έχει καταγράψει στις σελίδες της η Ιστορία που δυστυχώς εμείς έχουμε προ πολλού σταματήσει να διαβάζουμε και γι’ αυτό συνήθως περπατάμε ξυπόλυτοι στα αγκάθια…
