Ναυαγός για δυο μέρες
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”33813″ img_size=”full”][vc_column_text]Παλιά όταν ακόμα το πενθήμερο ήταν άγνωστη λέξη περίμενες πως και πως το Σάββατο για να πάρεις ανάσα. «Σάββατο να ‘ναι μάστορα κι ας είναι χίλιες ώρες» «τραγούδαγε» ο κόσμος της εργασίας. Τώρα όπως με το δειλινό τελειώνει η μέρα, με την Παρασκευή τελειώνει η εβδομάδα.
Παρασκευή πρωί λοιπόν στο γραφείο απολαμβάνω τις πρώτες γουλιές του καφέ προσπαθώντας να επιστρατεύσω τις τελευταίες μου δυνάμεις για την τελευταία εργάσιμη της εβδομάδας. Το μυαλό μου όμως αρνείται να συνεργαστεί και προτιμά τα δικά του ταξίδια κάνοντας σχέδια για ένα ιδανικό διήμερο. Βλέπετε τούτο το Σαββατοκύριακο είναι το τελευταίο του Αυγούστου και θεωρητικά το τελευταίο του καλοκαιριού. Ονειρεύομαι πράγματα που προπαντώς δεν απαιτούν σωματική κούραση.
Ούτε μακρινές βόλτες, ούτε εξαντλητική «πολιτιστική ενημέρωση» ούτε ξενύχτια σε μπαράκια. Κάτι που να υπόσχεται ψυχική ηρεμία. Άντε το πολύ να συνοδεύεται από τον ήχο του κύματος, σε κάποια απόμακρη ερημική παραλία μόνος με τα απαραίτητα. Μια πετσέτα, νερό, καφέ κι ένα βιβλίο. Να απλώνεται η θάλασσα στα πόδια σου και να απολαμβάνεις τα ηχοχρώματα του τοπίου.
Να ξαπλώνεις μπρούμυτα στον ήλιο αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα μα και τη ψυχή. Με το κινητό κλειστό, καταχωνιασμένο σε κάποια τσάντα, να παραδίνεσαι σε ένα βαθύ ύπνο απαλλαγμένος από την ένταση της κουραστικής καθημερινότητας. Ναυαγός για δυο μέρες. Η απόλυτη ηδονή κατακτημένη από εθελούσια μοναξιά…[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
