Μουσική σε δύο τροχούς και με… πεντάλ
Ο Παναγιώτης και ο Κωνσταντίνος απολαμβάνουν τα δύο χόμπι τους «αναστατώνοντας» την πόλη του Πύργου
Όλοι έχουμε περάσει λίγο πολύ από εκείνο το στάδιο που θέλουμε να κάνουμε τη βόλτα μας και να απολαμβάνουμε τη μουσική που μας αρέσει. Για όσους διαθέτουν αυτοκίνητο αυτό είναι εύκολο. Για κάποιον με μοτοσικλέτα παρότι υπάρχουν και με ηχοσύστημα στον εξοπλισμό είναι λίγο πιο δύσκολο… Με τα ποδήλατα όμως τι γίνεται. Δύο έφηβοι που «βράζει» το αίμα τους, βρήκαν τον τρόπο να απολαμβάνουν τα δύο τους χόμπι, τις βόλτες το με το ποδήλατο και τη μουσική… διαμορφώνοντας κατάλληλα τα … «οχήματά» τους… Τους είδαμε πολλές φορές να διασχίζουν μέρα και νύχτα τους δρόμους της πόλης και ανέμελοι να απολαμβάνουν … συνήθως Παντελίδη… Στο πέρασμά τους μα κυρίως στο άκουσμά τους, τα βλέμματα πέφτουν πάνω τους και μόλις γίνει αντιληπτό πως πρόκειται για ποδήλατο, όλοι εστιάζουν εκεί…
Ο Παναγιώτης Παναγόπουλος και ο Κωνσταντίνος Αρβανίτης είναι δύο φιλαράκια ηλικίας 15 και 16 ετών που κατάφεραν να απολαμβάνουν αυτό που θέλουν… Και φρόντισαν μιας και δεν υπάρχουν έτοιμες λύσεις, να δημιουργήσουν τη δική τους πατέντα, όπου τα ποδήλατά τους έχουν εξοπλιστεί με ό, τι απαιτείται για να απολαύσει κάποιος τη μουσική του… δυνατά.
«Έχω τρέλα με τη μουσική και είδα και άλλα ποδήλατα και είδα στο Youtube και άλλους να έχουν φτιάξει κάτι ανάλογο. Σκέφτηκα λοιπόν με τον πατέρα μου να φτιάξουμε έτσι το ποδήλατο και να ακούω μουσική. Έχω βάλει δύο οκτάϊντσα ηχεία με radio-cd και usb και έχω προσθέσει δύο κόρνες. Όλα αυτά τροφοδοτούνται με ρεύμα από μπαταρία, ενώ έχω τηλεχειρισμό μέσα από το κινητό μου για την επιλογή των τραγουδιών και τον ήχο» μας εξομολογείται ο Κωνσταντίνος. «Από μουσική ακούω διάφορα. Παντελίδη κυρίως και ξένα… Όπως ακούει όλη η νεολαία Παντελίδη, έτσι ακούω και εγώ. Έχουμε στεναχωρηθεί που πέθανε, όμως ακούμε τα τραγούδια του και τον θυμόμαστε…» αναφέρει για τον άνθρωπο που πέρασε από το ελληνικό μουσικό στερέωμα και μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, κατάφερε να αγαπηθεί, να γίνει ίνδαλμα και να «φύγει» βιαστικά, δημιουργώντας ένα μεγάλο κενό φυσικής παρουσίας και δημιουργίας, που καλύπτει τώρα η μουσική και τα τραγούδια που έγραψε και έγιναν όλα… επιτυχίες.
Όμως τι γίνεται με την «φασαρία» από τη μουσική. «Ο κόσμος έξω χαμογελά, μας λέει να το δυναμώσουμε. Βέβαιά έχουμε τσακωθεί και με κάποιους που μας είπαν άσχημα να το χαμηλώσουμε» είπε με κάθε ειλικρίνεια ο Κωνσταντίνος, που ανέφερε πως ο ίδιος όπως και ο φίλος του ο Παναγιώτης δεν αφήνουν στιγμή από τα μάτια τους τα μουσικά ποδήλατά τους… «Ή το έχουμε σπίτι, ή όπου πάμε το έχουμε δίπλα μας» εξήγησε.
Ο Παναγιώτης είναι περισσότερο της κατασκευής και έχει εμβαθύνει στην «πατέντα» για καλύτερο αποτέλεσμα. «Εγώ το σκέφτηκα αλλιώς το θέμα της κατασκευής. Ήθελα περισσότερα μπάσα και στερεοφωνικό ήχο. Ασχολούμαι πολύ με τον ήχο. Έτσι του έβαλα τρία οβάλ ηχεία ένα πολύ καλό radio-cd αυτοκινήτου και έχω ότι χρειάζομαι. Η τροφοδοσία είναι από δύο μπαταρίες και αρκεί για χρήση μιας ημέρας» μας είπε… Όμως πόση είναι η χρήση μιας ημέρας; «Κάθε μέρα γυρνάμε πέντε ώρες μέσα στην πόλη κάνοντας βόλτες και ακούγοντας μουσική…» μας είπε συμπληρώνοντας πως ακούει τα πάντα ανάλογα με την διάθεση.
Όσο για τις αντιδράσεις του κόσμου ο Παναγιώτης απαντά: «Πολλές φορές ρωτάει ο κόσμος, ποιος έχει το καλύτερο. Εμείς είμαστε φίλοι και λέμε πως έχουμε τον ήχο που χρειαζόμαστε και είμαστε καλά…»… σχολίασε.
Όσο για το ηχητικό αποτέλεσμα, για εμάς που έχουμε συναντήσει τους δύο έφηβους, είναι μάλλον ένα ευχάριστο διάλλειμα μέσα στη μουντή καθημερινότητα… Άλλωστε σε ένα στιγμιαίο πέρασμα με ποδήλατο πόσο μπορεί να ενοχλήσει η μουσική…
