Καμιά φορά ό,τι τελειώνει με πόνο, αρχίζει ωραίο
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”60040″ img_size=”full”][vc_column_text]Ο αθλητισμός είναι γιορτή. Και για μία μικρή πόλη της ελληνικής επαρχίας όπως η Αμαλιάδα, ο αθλητισμός δεν είναι απλά γιορτή, είναι και ζωή. Καμία αμφιβολία επ’ αυτού. Υπ’ αυτήν την έννοια, ο υποβιβασμός του Κόροιβου στην Α2 εξελήφθη από πολλούς ως ένας μικρός θάνατος της ομάδας και κατ’ επέκταση ολόκληρης της πόλης.
Διαβάζω τα λόγια του προπονητή της ομάδας, η οποία όπως γράφτηκε στα τοπικά μέσα «αυτοκτόνησε», και τον καταλαβαίνω απόλυτα. Όταν ένα καράβι βυθίζεται και μάλιστα τόσο άδοξα, ο καπετάνιος οφείλει να αναλάβει την ευθύνη. Ωστόσο, όσο κι αν συμμερίζομαι την πικρία και το αυτοκριτικό του πνεύμα, θα πρέπει να διαφωνήσω μαζί του. Γιατί ακόμη κι αν απέτυχε, ακόμη κι αν οι παίκτες του απέτυχαν να αποδώσουν και να αντιληφθούν την αυξημένη βαρύτητα της αναμέτρησης, ο υποβιβασμός δεν είναι θάνατος. Με λίγη προσπάθεια μπορεί να τον δει κανείς ως μία μοναδική ευκαιρία για καινούργια αρχή.
Ναι, είναι αλήθεια ότι την ερχόμενη μπασκετική περίοδο η γιορτή θα είναι πιο μικρή. Τα μεγάλα ονόματα του ελληνικού μπάσκετ δεν θα παρελάσουν από την Αμαλιάδα και τα φώτα των προβολέων δεν θα είναι τόσο αστραφτερά. Μήπως αυτό σημαίνει ότι δεν θα υπάρχει θέαμα; Δεν θα υπάρχει πάθος; Δεν θα υπάρχει ενθουσιασμός από τις κερκίδες; Δεν γίνεται να παιχτεί ωραίο μπάσκετ; Αστεία πράγματα…
Και για να το πάρουμε αλλιώς, έστω κι αν ο Κόροιβος επικρατούσε των Τρικάλων και εξασφάλιζε την παραμονή του στην μεγάλη κατηγορία, σημαίνει αυτό ότι του χρόνου θα έπαιζε και καλό μπάσκετ; Μερικές φορές είναι καλύτερο να παίζεις στα κυβικά σου και να ανεβαίνεις κατηγορία μόνο όταν είσαι πραγματικά έτοιμος. Η πίκρα είναι σίγουρα μεγάλη για όλους, αλλά εκεί που κάποιοι βλέπουν αυτοκτονία και «θάνατο», εγώ βλέπω μία μεγάλη ευκαιρία να ξαναγίνει ο Κόροιβος η ομάδα που ήταν κάποτε. Πού ξέρεις; Καμιά φορά το λαϊκό άσμα αντιστρέφεται και ό,τι αρχίζει με πόνο, τελειώνει ωραίο.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
