Κάλλιο γαϊδουρόδενε

Εν όψει ενός δύσκολου από κάθε άποψη καθώς φαίνεται χειμώνα, έχουμε να ανησυχήσουμε μεταξύ άλλων και για κάτι το οποίο κανονικά δεν θα μας απασχολούσε. Και δικαίως, αφού ποτέ μέχρι προ ολίγου καιρού δεν είχαν καταγραφεί στο νομό και ειδικότερα στην ευρύτερη περιοχή του ηλειακού κάμπου τόσο ακραία καιρικά φαινόμενα. Ωστόσο αυτό το οποίο θα όφειλε ήδη να έχει προβληματίσει άπαντες δεν είναι τόσο η κατά γενική ομολογία πρωτοφανής έντασή τους όσο η συχνότητα. Γιατί δεν είναι ούτε μία, ούτε δύο, αλλά αρκετές οι φορές που έχουμε ήδη χτυπηθεί, αν και χρειάστηκε μόνο μία για να καταστραφούν ολοσχερώς θερμοκήπια, καλλιέργειες, σπίτια και υποδομές. Είναι μία νέα πραγματικότητα την οποία θα πρέπει σε πρώτη φάση να αποδεχθούμε, ούτως ώστε να είμαστε μελλοντικά σε θέση να την αντιμετωπίσουμε όσο και όπως μπορούμε. Γιατί είτε μας αρέσει, είτε όχι, ο κόσμος αλλάζει και αυτήν την ώρα που μιλάμε είμαστε στο μάτι του κυκλώνα. Αφού λοιπόν περισωθεί ό,τι μπορεί να περισωθεί και αποζημιωθούν οι πληγέντες, είναι αναγκαίο να στρέψουμε το βλέμμα μας στην επόμενη μέρα που δεν θα είναι καθόλου εύκολη. Είμαστε ήδη στα μέσα Οκτώβρη και όσο καλά κι αν συμπεριφέρεται προς το παρόν ο καιρός, η νηνεμία δε θα κρατήσει επ’ αόριστον. Υπάρχει άλλωστε κάθε λόγος να πιστεύουμε πως τίποτε δε θα προμηνύει το επόμενο ξέσπασμα. Αντί λοιπόν κάθε φορά να τα βάφουμε μαύρα και να αιτούμαστε και νέων ενισχύσεων από την πολιτεία λόγω φυσικών καταστροφών, ίσως θα ήταν φρονιμότερο να διεκδικήσουμε ή τουλάχιστον να εκπονήσουμε με ίδια μέσα την διεξαγωγή περιβαλλοντικής μελέτης, με σκοπό να καταστεί σαφές καταρχάς, τι αντιμετωπίζουμε. Εκ των πραγμάτων μία τέτοια διαδικασία θα νομιμοποιείται τουλάχιστον λογικά να απαιτήσει κονδύλια –γιατί όχι και από το διαβόητο ταμείο Μολυβιάτη από το οποίο δικαιωματικά αναμένουμε μια μερίδα κι ας μην είναι λέοντος– για την θωράκιση του νομού. Είναι αλήθεια τόσο απαραίτητο να θυμίσω το σοφό «κάλλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε;».