Οι ευεργετικές νησίδες πολιτισμού που αναδύονται κάθε καλοκαίρι στην Ηλεία
Πρόκειται για μία υπόθεση εποχική, καμία αντίρρηση. Επίσης, σε σχέση με τον υπόλοιπο χρόνο που τον τόπο μας μαστίζει μία παρατεταμένη πολιτισμική ξηρασία, η περίοδος των εκδηλώσεων είναι οδυνηρά μικρή. Και ακόμη, αρκετά από τα θεάματα που θα περάσουν και αυτό το καλοκαίρι από την Ηλεία, θα έχουν αυτόν τον περίεργο χαρακτήρα –πώς να το θέσω κομψά;– της… «αρπαχτής». Αρκεί να δεις κάποιους από τους συνήθεις ύποπτους και να θυμηθείς πώς είχαν έρθει και τι είχαν παρουσιάσει τις προηγούμενες χρονιές.
Αλλά ό,τι και να πούμε, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα φεστιβάλ που γίνονται κάθε καλοκαίρι και στα οποία συμμετέχουν πολλοί και ενίοτε σπουδαίοι καλλιτέχνες, συνιστούν οξυγόνο για τους ασθμαίνοντες πολιτιστικούς πνεύμονες της περιοχής μας. Όσες αρνητικές πτυχές κι αν αναδείξει κανείς, δεν δύναται να αμφισβητήσει ότι οι εκδηλώσεις του καλοκαιριού δίνουν ζωή σε μία αποκομμένη επαρχία. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν αφοσιωμένοι συντοπίτες μας που δουλεύουν σκληρά και συχνά επιτυγχάνουν σπουδαία αποτελέσματα. Ωστόσο, δεν είναι αρκετό και σε τελική ανάλυση δεν ενισχύεται περαιτέρω και δεν καρποφορεί ακριβώς επειδή γενικότερα το σημερινό status quo είναι βαθιά ριζωμένο στην ελληνική συνείδηση και κουλτούρα.
Αρκεί να φανταστεί κανείς τί θα συνέβαινε και πώς θα επιδρούσε στις πολιτιστικές δυνατότητες της κάθε επαρχίας (όχι μόνο της ηλειακής) η τακτική περιόδευση μεγάλων ονομάτων σε όλη την διάρκεια της χρονιάς, όπως ακριβώς συμβαίνει σε πολλές χώρες του εξωτερικού. Αλλά αυτό είναι μία τεράστια κουβέντα με ιστορικές προεκτάσεις και αφορά κυρίως την χάραξη του διοικητικού χάρτη της χώρας.
Το σημαντικό είναι ότι η σεζόν ξεκινά φέτος με τις καλύτερες προϋποθέσεις και είναι προς το συμφέρον του κάθε Ηλείου να υποστηρίξει στο μέτρο του δυνατού τις παραστάσεις και τις συναυλίες που θα παρουσιαστούν. Να είναι εκεί, να συμμετέχει, να διασκεδάσει, να μάθει, να χειροκροτήσει. Γιατί ειδικά στην περίπτωσή μας, το αν είμαστε ακόμα ζωντανοί, θα φανεί στο χειροκρότημα.
