Η φωτιά αυτή δε σβήνει
Επιμνημόσυνη δέηση απο τους συγγενείς των θυμάτων των φονικών πυρκαγιών
Πριν εννέα χρόνια τέτοια ημέρα καιγόταν ο τόπος… Το απόγευμα της Τετάρτης, ο ουρανός ήταν συννεφιασμένος και ψιλόβρεχε. Εκεί στην Αρτέμιδα και στη Μάκιστο που στις 24 Αυγούστου 2007 χάθηκαν δεκάδες ζωές.
Οι συγγενείς, οι φίλοι και όσοι απο τους πολίτες που δεν ξέχασαν τα όσα συνέβησαν εκεί, ανηφορίζουν στο λόφο προς το ξωκλήσι της οικογένειας Παρασκευόπουλου. Της μάνας, των τεσσάρων παιδιών και της γιαγιάς, που χάθηκαν στις φλόγες, στην πιο τραγική ιστορία της καταστροφής…
Λίγα κεριά στερεωμένα στο αυτοσχέδιο μανουάλι – τούβλο, βλέμματα σκυθρωπά, χαμένα, βλέμματα στραμένα στην φωτογραφία των αδικοχαμένων προσώπων. Κάποιοι άλλοι αμήχανοι στο χώρο.
Λίγο πριν το ξωκλήσι, συγγενείς και φίλοι ανάβουν κεριά σε σημεία που βρέθηκαν νεκροί οι δικοί τους άνθρωποι. Στο μέσω ενος χωριαφιού, στέκεται ακόμα η σκουριασμένη μοτοσικλέτα του ήρωα αγροφύλακα Γρηγόρη Σιορδίνη…
Ο Μητροπολίτης Ολυμπίας και Τριφυλίας Χρυσόστομος ξεκίνησε την επιμνημόσυνη δέηση μαζί με τους ιερείς της περιοχής. Ο κόσμος βουβός παρακολουθούσε. Λίγο αργότερα όλοι παίρνουν το δρόμο για τα μνήματα εκεί που χάθηκαν οι πυροσβέστες και αρκετοί άλλοι πολίτες πάνω στην οδό Ζαχάρως – Αρτέμιδας – Μακίστου.
Η δεύτερη επιμνημόσυνη δέηση για το σύνολο των θυμάτων των φονικών πυρκαγιών. Οι συγγενείς και πάλι με δάκρυα στα μάτια, φροντίζουν τα καντήλια, ανάβουν κεριά, κοιτούν τις φωτογραφίες των χαμένων στη φωτιά…
Εννέα χρόνια και πάμε για τα δέκα… και η φωτιά στις ψυχές αυτών που έμειναν πίσω δεν σβήνει…
