Η… μετάλλαξη του Πανηλειακού
Η καθίζηση στα πλέι-οφ και η εμπιστοσύνη που απαιτείται
Παρακολουθώντας το πρώτο τελικό της Α1 ανάμεσα στον Πανηλειακό και τη Νίκη, η εύλογη απορία ήταν πώς αυτή η ομάδα που σκόρπιζε τον… τρόμο στην κανονική περίοδο, δημιουργώντας πολλές φάσεις σε κάθε παιχνίδι και σκοράροντας κατά μέσο όρο 3.3 γκολ ανά ματς, δυσκολεύεται πλέον όχι μόνο να νικήσει, αλλά ακόμα και να φτάσει με αξιώσεις στην αντίπαλη περιοχή. Αυτή ήταν η απορία και των οπαδών του Πανηλειακού, αμέσως μετά τη λήξη του σαββατιάτικου αγώνα, την οποία εξέφρασαν σε κάποιους παράγοντες της ομάδας. «Τι συμβαίνει; Τι προβλήματα έχουν οι παίκτες και δεν μπορούν πλέον να αποδώσουν;», ρωτούσαν εμφανώς ενοχλημένοι τους ανθρώπους της ομάδας.
Είναι φανερό πως οι ερυθρόλευκοι είναι καταβεβλημένοι από την κούραση των απανωτών αγώνων από τις αρχές Μαρτίου και μετά. Ανά τέσσερις μέρες παιχνίδι, δεν είναι ένα ζήτημα που μπορείς να παρακάμψεις εύκολα. Τουναντίον. Είναι θέμα και μάλιστα μεγάλο . Κι εδώ τίθεται το ερώτημα αν έπρεπε η ομάδα να κυνηγήσει το θεσμό του Κυπέλλου Ερασιτεχνών, με τα τρία εκτός έδρας παιχνίδια που επέφεραν έξτρα κούραση. Η απάντηση πλέον είναι αυτονόητη…
Από κει και πέρα, κάποιοι παίκτες σε θέσεις-κλειδιά για το επιθετικό κομμάτι της ομάδας, δεν βρίσκονται σε καλή κατάσταση και ο Πανηλειακός δυσκολεύεται να βγάλει φάσεις απέναντι σε καλά οργανωμένη άμυνα.
Και τρίτον, τα πλέι-οφ δεν έχουν καμία σχέση με τα ματς της κανονικής περιόδου, όπου δεν υπήρχε ψυχολογική πίεση στους ποδοσφαιριστές και απελευθερωμένοι από οποιοδήποτε άγχος, απέδωσαν καλό ποδόσφαιρο και πέτυχαν μεγάλες νίκες, ακόμα και με τις ομάδες των πλέι-οφ (Ξενοφώντα και Νίκη Τραγανού), που τώρα δυσκολεύονται να τις καταβάλλουν. Το άγχος έχει κάνει βαριά τα πόδια των ποδοσφαιριστών. Το Σάββατο τουλάχιστον 20 πάσες είτε κατέληξαν σε αντίπαλο είτε στις διαφημιστικές πινακίδες! Και ο γκολκίπερ της Νίκης, Χρήστος Ψυχογιός, χρειάστηκε να επέμβει μόνο σε δύο σουτ και αυτά ήταν εκτός μεγάλης περιοχής. Τόσο εύκολο απόγευμα, δεν πρέπει να είχε φανταστεί!
Κοντολογίς, κούραση, ντεφορμάρισμα και άγχος, έχουν φέρει τον Πανηλειακό σε μια κατάσταση αγωνίας, σχετικά με το μέλλον του. Σίγουρα, αν δεν έρθει η άνοδος, θα είναι παταγώδης η αποτυχία. Αλλά, πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι στο ποδόσφαιρο, τίποτε δεν είναι σίγουρο. Κανείς δεν έχει στην τσέπη του τον τίτλο, αν δεν βρει το ψυχικό σθένος σε τέτοια κρίσιμα ματς, να υπερκεράσει τα εμπόδια. Χρειάζεται υπομονή, αποσυμπίεση και ψυχραιμία απ’ όλους: προπονητές, παίκτες, παράγοντες, φιλάθλους. Δεν ξέχασαν τη μπάλα οι ποδοσφαιριστές, απλά η αγωνιστική κάμψη ήρθε τη χειρότερη χρονική στιγμή. Υπάρχει όμως χρόνος, έστω και λίγος, για αλλαγή των δεδομένων. Αρκεί να υπάρχει πίστη και εμπιστοσύνη στην ομάδα. Και στο τέλος θα γίνει «ταμείο». Όχι εν μέσω πλέι-οφ. Αρκετό άγχος διακατέχει όλους…
Υ.Γ.: Η Νίκη Τραγανού είναι μια καλοδουλεμένη ομάδα από το Θοδωρή Λούρμπα, με πολλούς παίκτες που παίζουν χρόνια μαζί και η ομοιογένεια που διαθέτει, φαίνεται στο χορτάρι. Όπως έχει και το πλεονέκτημα πως δεν έχει να χάσει τίποτα στα πλέι-οφ. Δεν ξεκίνησε με στόχο την άνοδο, αλλά απλά την είσοδο στους τελικούς. Κάτι που πέτυχε και δικαίως μάλιστα. Ως εκ τούτου, δεν υπάρχει η πίεση του αποτελέσματος. Κάτι που την κάνει ακόμα πιο επικίνδυνη. Στον πρώτο τελικό, έκλεισε καλά τους χώρους και έψαξε την κόντρα επίθεση ή κάποιο στημένο για να σκοράρει. Πήρε εύκολα τη λευκή ισοπαλία. Την Κυριακή στο Τραγανό, θα είναι ένα διαφορετικό παιχνίδι και πολλά θα εξαρτηθούν ΚΑΙ από το πλάνο των «μπλε». Δεν παίζει μόνος του ο Πανηλειακός. Και όταν είναι τόσο λεπτές οι ισορροπίες, κάθε λάθος μπορεί να αποβεί μοιραίο και να γείρει την πλάστιγγα προς τη μια ή την άλλη πλευρά…
Κώστας Πλιάγκος
