Η μάχη της «ατάκας»
Ζούμε την εποχή της «ατάκας».
Κι αν μέχρι χθες ήταν βασικό γνώρισμα της υποκουλτούρας που παράγουν αφειδώς τα τηλεοπτικά μας μέσα, δυστυχώς το φαινόμενο τείνει να κατακλείσει κάθε έκφραση της δημόσιας ζωής.
Το χειρότερο όλων βέβαια είναι ότι και η πολιτική σήμερα, ασκείται μέσα από δεκάρικους που βασικό τους συστατικό έχουν την παραγωγή φτηνού ευφυολογήματος.
Ο ουσιαστικός λόγος έχει εκλείψει παντελώς. Η επιχειρηματολογία είναι πια είδος εν ανεπάρκεια. Η αντιπαράθεση έχει πάψει να αφορά την κατάθεση της άλλης, αλλά τεκμηριωμένης πρότασης. Ας μη μιλήσουμε φυσικά για διαφορετικές ιδέες φρέσκιες και σύγχρονες.
Αυτές μάλλον δεν τις έχει ανάγκη κανείς. Αυτό που μετράει είναι πως θα κερδίσεις τις εντυπώσεις και το χειροκρότημα του κομματικού σου κοινού. Να αποδείξεις ότι η δική σου θεατρική παράσταση είναι πιο πετυχημένη.
Πως το «στιγμιότυπο» θα αποτελεί αύριο το κυρίως πιάτο της «ενημέρωσης».
Κι αν κατά λάθος μπουν στην ημερήσια διάταξη τα προβλήματα της καθημερινότητας, αυτά που κάνουν το βίο των πολιτών αβίωτο, τότε καταφεύγουν σε «συμφωνίες της αλήθειας».
Γιατί έμαθαν ότι αυτά πρέπει να τα αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι. Κι ας γνωρίζουν ότι με ατάκες δεν βάφονται αυγά…
