Η «εκδίκηση» της σαρδέλας

Χρόνια πολλά περνούσε απαρατήρητη. Ταυτίστηκε με τους οικονομικά αδύναμους, που δε μπορούσαν να αγοράσουν τα μεγάλα ψάρια. Βολεύτηκε η σαρδέλα με την ταξινόμησή της στο περιθώριο της διατροφής. Ανέχτηκε ακόμη και την περιφρόνηση που εισέπραττε καμιά φορά, όταν την απέρριπταν πετώντας τη τροφή στις γάτες.

Τέτοια αχαριστία δεν την περίμενε. Την εξευτέλιζαν αυτοί από τους οποίους περίμενε ευγνωμοσύνη. Μες στη φτώχεια τους, το έθνος της σαρδέλας είναι αυτό που τάισε γενιές και γενιές ανθρώπων.

Αλλά τι περιμένεις από ανθρώπους; Η αγνωμοσύνη είναι στοιχείο του πολιτισμού τους.

Να όμως που ο καιρός έχει γυρίσματα. Τα τελευταία χρόνια η σαρδέλα ένιωσε τη ζωή της να αλλάζει. Οι γιατροί και διατροφολόγοι ανακάλυψαν ξαφνικά την αξία που έχει αυτό το ασήμαντο ψάρι για την καρδιά των ανθρώπων. Η σαρδέλα ένιωσε να ψηλώνει. Να τονώνεται η αυτοπεποίθησή της.

Η ζωή της βέβαια έτσι κι αλλιώς είναι σύντομη. Δεν είναι μακρύ το σκοινί της ζωής της. Κάλλιο όμως να φύγει σερβιρισμένη, παρά να πεταχθεί περιφρονημένη σε γάτες και σε κάδους απορριμμάτων.

Να ‘ναι καλά λοιπόν η κρίση που την ξανάφερε πρώτο τραπέζι πίστα στις παραλίες, δίπλα στις πολύχρωμες ομπρέλες οργανωμένων και μη κοσμοπολίτικων πλαζ.

Το καλοκαίρι είναι η δική της εποχή…