Ε. Σαλτάρη: Ο Νόμος για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση: Από το Πανεπιστήμιο της χρεωκοπίας στο Πανεπιστήμιο της ανάπτυξης

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”225″ img_size=”full”][vc_column_text]Την Τετάρτη 2/8/2017 ψηφίστηκε στη Βουλή το σχέδιο Νόμου του Υπουργείου Παιδείας για την οργάνωση της Ανώτατης Εκπαίδευσης  και άλλα εκπαιδευτικά ζητήματα.

Η Αριστερά δεν είναι οπαδός της αντίληψης της εμπορευματοποίησης της Παιδείας αλλά της αντίληψης της δημόσιας και δωρεάν παιδείας. Η Παιδεία είναι αδιαμφισβήτητα το σημαντικότερο κοινωνικό αγαθό το οποίο υπερασπιζόμαστε και θα συνεχίζουμε να υπερασπιζόμαστε ως τέτοιο χωρίς να επιβάλλουμε τιμολογήσεις για τις τσέπες συγκεκριμένων μόνο πολιτών.

Έτσι με βάση αυτή τη λογική και με όρους διαφάνειας το νομοσχέδιο ρυθμίζει διοικητικά θέματα των ΑΕΙ προς μια πιο δημοκρατική, λειτουργική και συμμετοχική κατεύθυνση.

• Ρυθμίζει σαφώς το ξεχειλωμένο πλαίσιο των μεταπτυχιακών, ώστε να εξορθολογιστεί λειτουργικά και οικονομικά, καθώς σημαντικό ποσοστό τους είχε μετατραπεί σε πεδίο υπέρμετρου πλουτισμού μιας μερίδας καθηγητών, ακόμα και μέσα στην κρίση, και τα δίδακτρα σε αρκετές περιπτώσεις ορίζονταν σε υπερβολικά ύψη, με βάση τη ζήτηση που είχε το καθένα και όχι με βάση το λειτουργικό του κόστος, δημιουργώντας έτσι ένα πραγματικό χρηματιστήριο πιστοποίησης γνώσεων.
• Αναβαθμίζει σημαντικά τα ΤΕΙ, με εξομοίωση του χαρακτηρισμού των οργάνων διοίκησης με αυτούς των Πανεπιστημίων και για πρώτη φορά θεσμοθέτηση της δυνατότητας να παρέχουν διδακτορικά.
• Επίσης, δρομολογείται για πρώτη φορά η επίλυση της εκκρεμότητας ετών με τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων. Οι ρυθμίσεις αυτές αφορούν σε μεγάλο βαθμό τα ΤΕΙ Πύργου και Αμαλιάδας, καθώς εκκρεμούν ζητήματα επαγγελματικών δικαιωμάτων, αλλά και υπάρχει σημαντική ερευνητική δραστηριότητα που θα αναβαθμιστεί περαιτέρω με τη δυνατότητα απονομής διδακτορικών από τα ΤΕΙ.
• Επαναφέρει την έννοια του πανεπιστημιακού ασύλου ως θεσμού εγγυητικού για τις ακαδημαϊκές ελευθερίες. Απόδειξη αποτελεί το γεγονός ότι  αν και το 2011 το άσυλο καταργήθηκε τα φαινόμενα παραβατικών καταστάσεων εντάθηκαν γιατί  οι φοιτητές αποξενώθηκαν από τους χώρους του πανεπιστημίου, τους οποίους είχαν οικειοποιηθεί στο παρελθόν δίνοντας τους ζωντάνια.
• Απαγορεύει ρητά τον αποκλεισμό μαθητών με αναπηρίες και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες από τα ιδιωτικά σχολεία.
• Θεσπίζεται η συμμετοχή των φοιτητών στα συλλογικά όργανα, ένα θέμα που προκάλεσε την αντίδραση κομμάτων της αντιπολίτευσης, θεωρώντας ανώριμους τους μελλοντικούς επιστήμονες στη λήψη αποφάσεων που τους αφορούν.  Για το παλαιοκομματικό σύστημα αρκούσε οι φοιτητικές παρατάξεις που ήλεγχαν να είναι πεδίο εξυπηρέτησης, προώθησης των ημετέρων και συνδιαλλαγής των αποφάσεων των συλλογικών οργάνων.
• Θεσμοθετείται ο θεσμός της εναλλακτικής ενισχυτικής διδασκαλίας για μαθητές ΕΠΑΛ για τη βελτίωση της επίδοσής τους και συνεχίζεται η διαρκής βελτίωση του θεσμού της μαθητείας.
• Ξεχωρίζει ακόμα η διάταξη που χτυπά τις εργολαβίες στις συμβάσεις καθαριότητας, μεταφοράς φοιτητών κλπ, με τη δυνατότητα σύναψης ατομικών συμβάσεων, προσπάθεια που η Κυβέρνηση ήδη κάνει στα νοσοκομεία και αλλού.

Αυτές  είναι μερικές από τις πολλές ρυθμίσεις που βάζουν κανόνες σε ένα χώρο που σκοπίμως είχε υποτιμηθεί τα τελευταία χρόνια. Οδήγησαν στην κατάρρευση των Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων  με την αδιοριστία 5 χρόνων. Να αναρωτηθεί η κοινωνία πως καταφέραμε εμείς να βρούμε πιστώσεις για 1000 μέλη Διδακτικού Προσωπικού, μέσα σε συνθήκες  δημοσιονομικής ασφυξίας και η προηγούμενη κυβέρνηση δε μπορούσε. Προφανώς, υπάρχει μεγάλη διαφορά στο ενδιαφέρον και στον προσανατολισμό που έδειξε η καθεμιά κυβέρνηση.

Για την Αριστερά, ο νέος Νόμος είναι ένα παράδειγμα πολιτικής βούλησης να τεθούν οι βάσεις ώστε το ξεπέρασμα της κρίσης, της σκληρής επιτροπείας και η αναχαίτιση της νεοφιλελεύθερης επέλασης να μην σημαίνει επιστροφή στο 2009. Για εμάς, το ξεπέρασμα της κρίσης προϋποθέτει τη δημοκρατική, αναπτυξιακή φυγή προς τα εμπρός με τη δημιουργία προϋποθέσεων για μια νέα σχέση αλληλοσεβασμού και αλληλεγγύης μεταξύ δημόσιας διοίκησης και πολιτών.

Με ισχυρούς κανόνες που θα ρυθμίζουν όσο χρειάζεται τις σχέσεις αυτές, ώστε να προστατεύονται πρωτίστως οι αδύναμοι. Αυτοί οι στόχοι θα υπηρετηθούν από αυτήν την κυβέρνηση για έναν επιπλέον λόγο, πέραν του ότι αποτελούν διαχρονικές θέσεις της. Ο λόγος είναι ότι η απορρύθμιση στη δημόσια διοίκηση, στην αγορά εργασίας, η ασυδοσία στις οικονομικές συναλλαγές, που όλα τα προ κρίσης χρόνια κάλυψαν και εξέθρεψαν οι τότε κυβερνήσεις, έβαζαν τα θεμέλια της κατάργησης του δημόσιου χαρακτήρα της παιδείας, αλλά και της υγείας,  ο οποίος τώρα αναγεννιέται.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]