Γιατί ο Αλέξης Τσίπρας «κάρφωσε» την ηγεσία του ΣΕΒ

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”65520″ img_size=”full”][vc_column_text]Ήταν στα τέλη Μαίου, στην γενική συνέλευση του ΣΕΒ, όταν ο πρόεδρος των βιομηχάνων Θεόδωρος Φέσσας χαιρέτισε την έξοδο από τα μνημόνια, πιστώνοντάς την προσωπικά στον πρωθυπουργό. «Σε τρεις μήνες», είχε πει, «η χώρα μας βγαίνει από τα μνημόνια. Κύριε πρωθυπουργέ, αυτό είναι αναμφισβήτητα μια μεγάλη επιτυχία. Την πιστώνεστε προσωπικά. Συγχαρητήρια».

Τότε πολλοί έσπευσαν να εντοπίσουν «υπόγεια συμμαχία» ΣΕΒ – κυβέρνησης και να διαπιστώσουν πλήρη ταύτιση Τσίπρα με τα συμφέροντα των βιομηχάνων. Δεν χρειάστηκαν όμως περισσότερες από λίγες μέρες για να καταρριφθεί και ο νέος αστικός μύθος. Με ένα μπαράζ δηλώσεων και συνεντεύξεων ο πρόεδρος του ΣΕΒ τάχθηκε μετωπικά απέναντι στο σχέδιο της κυβέρνησης για επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και αύξηση του κατώτατου μισθού. Τα επιχειρήματά του ήταν πως «οι συμβάσεις με σωματεία – μαϊμούδες είναι παράλογες», ότι «η ίδια η επιχείρηση πρέπει να διαπραγματεύεται με τους εργαζομένους της» και πως, επίσης, «δεν μπορεί, εν έτει 2018, ο υπουργός να καθορίζει μισθούς οριζόντια» χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψιν την ανταγωνιστικότητα και την παραγωγικότητα. Παρεμπιπτόντως, απολύτως ταυτόσημες απόψεις για τα εργασιακά, είχε ήδη καταθέσει από το βήμα της γενικής συνέλευσης του ΣΕΒ και ο πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης.

Την περασμένη εβδομάδα επίσης ο ΣΕΒ, στο τακτικό δελτίο οικονομικής ανάλυσης που εκδίδει, έσπευσε να διακηρύξει την πλήρη αντίθεσή του στο ενδεχόμενο «αθέτησης των δεσμεύσεων για πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα το 2019 και το 2020» – ήτοι, στην πιθανότητα αναστολής των περικοπών σε συντάξεις και αφορολόγητο. Χαρακτήρισε, ουσιαστικά, αντιαναπτυξιακή μια τέτοια αναστολή, υποστήριξε ότι θα οδηγούσε στις καλένδες τη μείωση της υπερφορολόγησης των επιχειρήσεων, και έδωσε και ιδεολογικό-πολιτικό υπόβαθρο σ’ αυτή την θέση ερωτώντας εάν επιλέγουμε να μετατρέψουμε την Ελλάδα «σε χώρα γερόντων» ή «να μεταβιβάσουμε παραγωγικούς πόρους στις νεότερες γενιές». Και εδώ, παρεμπιπτόντως, οι θέσεις του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων δεν απείχαν πολύ από την οξεία αντίδραση του αντιπροέδρου της ΝΔ Κωστή Χατζηδάκη στο «παράθυρο» που άνοιξε ο επίτροπος Μοσκοβισί για ενδεχόμενη αναστολή των ψηφισμένων περικοπών.

Ως εκ τούτων μάλλον δεν πρέπει να προκαλούν έκπληξη οι χθεσινές βολές του πρωθυπουργού κατά του ΣΕΒ και οι αιχμές που άφησε ο Αλέξης Τσίπρας για πιθανή εξυπηρέτηση συμφερόντων μέσα από την σκληρή στάση τόσο στο εργασιακό όσο και στο δημοσιονομικό μέτωπο. Επιλέγοντας, όχι τυχαία, να θέσει το ζήτημα από το βήμα του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδας (ΣΒΒΕ), ο πρωθυπουργός τόνισε την ταύτιση του ΣΕΒ με την αξιωματική αντιπολίτευση, επεσήμανε ότι «είναι εξαιρετικά αμφίβολο ποιες ακριβώς παραγωγικές δυνάμεις εκπροσωπεί η ηγεσία του ΣΕΒ» και είπε ότι «τα κίνητρά της είναι αμιγώς πολιτικά».

«Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον», είπε, «το γεγονός, ότι ο ΣΕΒ έρχεται σχεδόν πάντα να υπερθεματίσει για κάθε αντικοινωνικό και αντιαναπτυξιακό μέτρο, εν προκειμένω για μια ακόμα περικοπή συντάξεων». «Επειδή», πρόσθεσε, «είναι μια πρακτική που δε συμβαίνει για πρώτη φορά, το έκανε θυμίζω και την περίοδο της διαπραγμάτευσης για τα εργασιακά, θα συμβούλευα την ηγεσία του ΣΕΒ, να μην εκτίθεται…».

Πίσω από αυτή την δημόσια κριτική του Αλέξη Τσίπρα βρίσκεται η παγιωμένη πεποίθηση εντός της κυβέρνησης ότι η ηγεσία του ΣΕΒ υπήρξε ένας από τους βασικούς κρίκους στο εγχώριο λόμπι που προώθησε – και επιμένει να προωθεί –μια σκληρή ατζέντα λιτότητας υπό το πρόσχημα του Μνημονίου και προς όφελος συμφερόντων που ανδρώθηκαν μέσα σε ένα σαθρό μοντέλο μη αυτοχρηματοδοτούμενης επιχειρηματικότητας.
Κυβερνητικά στελέχη υπενθυμίζουν τις εξαιρετικά στενές επαφές μεταξύ του ΣΕΒ και του ΔΝΤ, και ειδικά του Πολ Τόμσεν, στις δύσκολες περιόδους των μνημονιακών αξιολογήσεων. «Υπήρξαν φάσεις στις οποίες ο ΣΕΒ λειτούργησε κυριολεκτικά ως γιάφκα του ΔΝΤ», είναι το χαρακτηριστικό σχόλιο κορυφαίου υπουργού.

Τα ίδια κυβερνητικά στελέχη θεωρούν ότι υπήρξε σταθερή και υπόγεια συμμαχία του ΣΕΒ με τον σκληρό άξονα των δανειστών υπέρ της λήψης αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων. Και τονίζουν ότι παράγοντες του βιομηχανικού και επιχειρηματικού λόμπι, μέσω και των πολιτικών τους διαύλων, πρωτοστάτησαν στην «προπαγάνδα» υπέρ της πλήρους εμπλοκής του ΔΝΤ στο τρίτο πρόγραμμα και την μεταμνηνονιακή εποπτεία. «Θα ήταν το τέλειο άλλοθι, αλλά δεν τους βγήκε», λένε χαρακτηριστικά…

Πηγή: tvxs.gr[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]