Γιάννης Μετζικώφ: Διάλεξα το πορφυρό, για να δείξω την ‘αριστοκρατικότητα’ του Μπελογιάννη

Ο Γιάννης Μετζικώφ σε συνέντευξή στο ‘Κόκκινο’ μιλά για την έκθεση του Μουσείου Μπελογιάννη που επιμελήθηκε ο ίδιος

Το πορφυρό χρώμα κυριαρχεί στο Μουσείο ‘Νίκος Μπελογιάννης’ στην Αμαλιάδα, στην εντυπωσιακή έκθεση που επιμελήθηκε ο σπουδαίος εικαστικός, σκηνογράφος και ενδυματολόγος Γιάννης Μετζικώφ ως συνεργάτης της Βιβλιοθήκης της Βουλής. Μια έκθεση για την οποία εργάστηκε πολύ καιρό μαζί με τους συνεργάτες του και περισσότερο εντατικά στην τελευταία φάση της προετοιμασίας, όπου στο Μουσείο Μπελογιάννη βρέθηκαν  ακόμα στις τελευταίες του πινελιές,  η Δ/ντρια της Βιβλιοθήκης της Βουλής Ελένη Δρούλια  καθώς και ο ιστορικός Στάθης Κουτρουβίδης.

 Σε ραδιοφωνική του συνέντευξη στο ‘Κόκκινο’ και στην Ευγενία Λουπάκη, ο κ. Γιάννης Μετζικώφ είπε ότι διάλεξε το πορφυρό χρώμα για να τονίσει την «αριστοκρατικότητα» του Μπελογιάννη, δηλαδή το συνδυασμό ευγένειας ψυχής και αξιοπρέπειας.

«Με το χρώμα της πορφύρας, ήθελα να δώσω μια αριστοκρατικότητα  και μια δραματική ένταση. Έβαζα στον τοίχο φωτογραφίες από ένα χωριατόσπιτο που γεννήθηκε ο Μπελογιάννης στα Τσίπιανα, φωτογραφίες από τα βουνά, από ένα άγριε περιβάλλον   και εμένα μου έβγαινε μια ευγένεια ψυχής και αξιοπρέπεια. Ήθελα λοιπόν να δημιουργήσω  ένα περιβάλλον που να έχει μια ευγένεια».

Βεβαίως να πούμε ότι η έκθεση έκλεψε τις εντυπώσεις στα προχθεσινά εγκαίνια του Μουσειου και εισέπραξε κολακευτικά σχόλια από τον Πρωθυπουργό και όλους τους υψηλούς επισκέπτες της, ενώ ο Γραμματέας του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτρούμπας έκανε μια συγκινητική χειρονομία, προσφέροντας το περίστροφο του Νίκου Μπελογιάννη το οποίο τοποθετήθηκε και αυτό στα κειμήλια της συλλογής, μαζί με τα άλλα προσωπικά αντικείμενά του μεγάλου αγωνιστή.

Ο κ. Μετζικώφ, σημείωσε επίσης ότι τέτοιες εκθέσεις, είναι πάντα ανοιχτές σε περαιτέρω διαμόρφωση και προσθήκες, εξαίροντας την προσφορά του περιστρόφου του Μπελογιάννη από τον γενικό γραμματέα του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα.

«Ήταν μια όμορφη και γενναία πράξη αυτή του γραμματέα του ΚΚΕ και το περίστροφο του Νίκου Μπελογιάννη βρίσκεται είναι πλέον στο φυσικό του χώρο και το γεγονός αυτό πρέπει να κινητοποιήσει και κατοίκους της ευρύτερης περιοχής να προσφέρουν στην έκθεση αν έχουν άλλα αντικείμενα. Όλες  οι μόνιμες εκθέσεις όπως και όλα τα μουσεία,  είναι και πρέπει να είναι ανοιχτά να πλουτίζουν και να προσαρμόζονται κάθε φορά,  αυτό το έχουμε λάβει σοβαρά υπόψη μας και στο Μουσείο Μπελογιάννη. Μια έκθεση δεν πρέπει να χαρακτηρίζεται από αυτούς που την έφτιαξαν,  πρέπει να παραθέτει πολύ πλούσιο υλικό βιβλία αφίσες, εφημερίδες, προσωπικά αντικείμενο ώστε να αποκτά ένα επιστημονικό υπόβαθρο και ο επισκέπτης να βγάζει μόνος του ένα συμπέρασμα, όχι να προπαγανδίζεται από τα λόγια. Οι επισκέπτες διαθέτουνε την  αντίληψη να εκτιμήσουνε μια προσωπικότητα.

Αν παρατηρήσει κάποιος, θα δει ότι στον τοίχο έχουμε βάλει μια σειρά από εφημερίδες που τον βρίζουνε και ήταν υπέρ της εκτέλεσης του Μπελογιάννη, μη σας πως ότι όλες είναι υπέρ της εκτέλεσής του γιατί  εκείνη την εποχή υπήρχε λογοκρισία, όμως αντικαθρεφτίζουν μια εποχή. Η έκθεση  είναι πολύ συγκινητική , υπάρχουν οι πυτζάμες του, το ρολογάκι του…»

«Οι ήρωες ήταν κι αυτοί κανονικοί άνθρωποι»

 Συνεργάτης επί 25 χρόνια της Βιβλιοθήκης της Βουλής, ο Γιάννης Μετζικώφ, που έχει αναλόγως διαμορφώσει και την οικία του Χαρίλαου Τρικούπη στο Μεσολόγγι και άλλες ακόμα εκθέσεις, τόνισε ότι με την έκθεση οικείων αντικειμένων πλάι στα επίσημα αντικείμενα και ντοκουμέντα, ο επισκέπτης έρχεται σε επαφή με την ανθρώπινη πλευρά, την απλή, καθημερινή όψη των προσωπικοτήτων και αντιλαμβάνεται ότι και οι ήρωες είναι άνθρωποι όπως όλοι μας.

«Στην προκειμένη περίπτωση που έγινε η δωρεά του κτιρίου και κειμηλίων από τον μοναδικό γιό του αγωνιστή Νίκο Μπελογιάννη που ερχόταν ο ίδιος και επέβλεπε πολλά πράγματα στο στήσιμό της,  είναι μια ευκαιρία να επικοινωνήσει η Βουλή με τον κόσμο επί της ουσίας. Αυτή είναι μια συλλογή όπου ο Μπελογιάννης  έχει να αρθρώσει τον εν δικαίω  λόγο της ύπαρξής του, βρέθηκε σε πέτρινα χρόνια δεν είχε να αντιμετωπίσει μόνο μια νοοτροπία,  αλλά και ένα  καθεστώς ιδεών και υπάρχουνε και πράγματα που δεν μπορεί κανένας να τα δει. Μας δώρισαν για παράδειγμα την τραπεζαρία της Έλλης Παπά και όπως περιπλανιέσαι και τα βλέπεις όλα αυτά καταλαβαίνεις ότι  εδώ τρώγανε, ήταν κι αυτοί κανονικοί άνθρωποι, η οικογένεια του, η μάνα του στις φωτογραφίες. Μέσα από τις επιλογές όμως και τις σκέψεις του ο καθένας διαφοροποιείται.»

Καταλήγοντας ο κ. Μετζικώφ και απαντώντας στην ερώτηση για το αν προσέγγισε συναισθηματικά την έκθεση τόνισε:

«Μια έκθεση είναι μια διεκπεραίωση και πρέπει λίγο να αποστασιοποιηθείς  για να το φέρεις εις πέρας. Θυμάμαι όταν έκανα μια έκθεση με τον Τζεφιρέλι στην Εθνική Πινακοθήκη με τα κοστούμια της Μαρίας Κάλλας, δεν μπορούσα, το χέρι μου έτρεμε όταν άγγιζα τα ιδρωμένα κοστούμια της. Έτσι ένοιωθα και τώρα με το Μπελογιάννη και κάθε φορά που κάνω μια έκθεση…»