Αναπολώντας το χθες: Του Ιάσονα τα παιδιά

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”34601″ img_size=”full”][vc_column_text]Οι δουλειές πήγαιναν ολοένα και χειρότερα.

Ανεργία, βαριά καρδιά, βαριά ατμόσφαιρα. Ο κοσμάκης αδημονούσε, μουρμούριζε, βλαστημούσε, ζητούσε να πιαστεί από κάπου μα δεν έβρισκε. Κατηγορούσε τον κυβερνήτη για ανικανότητα.

Στην ανακατωσούρα ιδεών και συναισθημάτων μια αδρανούσα ελίτ με ύφος πολυάσχολο μάλλον ηλικιωμένοι οι περισσότεροι, κοιλαράδες, φαλακροί, χορτάτοι άνθρωποι, γεμάτα πουγκιά, καλοφτιαγμένες καριέρες, δεν σκοτιζότανε για τίποτα στο κόσμο παρά μονάχα για την ακεραιότητα των εισοδημάτων τους. Παράλληλες ιστορίες, βίοι αντιστρόφως ανάλογοι.

Δεν ξέρω αν συμβαίνει μόνο σε μένα, αλλά μετά από οκτώ χρόνια στης κρίσης τα αλώνια, δεν με εκπλήσσει σχεδόν τίποτα. Σχεδόν, γιατί με εκπλήσσει που κάποιοι εκπλήσσονται δυσάρεστα.

Του κόσμου τα παράλογα τα βρίσκω λογικά ακόμα και σε συνθήκες διαπλοκής και δυσωδίας.

Η μικρή μας «Αργώ» ταξιδεύει αναζητώντας το χρυσόμαλλο δέρας χωρίς πλέον να σαγηνεύει και να συγκινεί τους απογοητευμένους αργοναύτες της.

Του Ιάσονα τα παιδιά πλέουν με βαριά καρδιά.

Καιρός το κενό να πληρωθεί. Ένας νέος εθνικός στόχος να βρεθεί…[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]