Θα σας γράψω σήμερα μια παλιά ιστορία για τον μηχανικό και το ατμόπλοιο. Μετά από ένα δύσκολο ταξίδι με πολλά μποφόρ η ατμομηχανή του πλοίου σταμάτησε να δουλεύει. Κάλεσαν εσπευσμένα παλιούς και έμπειρους αρχιμάστορες μα κανείς δεν μπόρεσε να λύσει το πρόβλημα.

Τότε, κάποιος μίλησε στον πλοιοκτήτη για ένα νεαρό σπουδαγμένο μηχανικό που «έκανε θαύματα». Δίνει αυτός εντολή να τον φωνάξουν, καταφθάνει το παλικάρι και αρχίζει να ψάχνει τις σωληνώσεις της μηχανής με το «στηθοσκόπιο».

Τελικά με ένα μικρό σφυρί χτυπά ανεπαίσθητα ένα σωλήνα και η μηχανή- ω του θαύματος- αρχίζει πάλι να δουλεύει ρολόι.

Τι σου χρωστάω αγόρι μου για τον κόπο σου τον ρωτά ο ιδιοκτήτης και αυτός του απαντά 1000 λίρες. «Μα δεν έκανες σχεδόν τίποτα. Αν δεν μου δικαιολογήσεις τα λεφτά που μου ζητάς δεν πρόκειται να σε πληρώσω» του λέει ο πλοιοκτήτης αγανακτισμένος για το υπέρογκο ποσό.

Ατάραχος ο νεαρός του γράφει στο χαρτί.

Για το χτύπημα με το σφυρί 1 λίρα. Για το ότι ήξερα που να χτυπήσω 999 λίρες.

Διάβασε ο πλοιοκτήτης το λογαριασμό, του ζήτησε συγνώμη και φυσικά τον πλήρωσε αμέσως.

Θυμήθηκα την ιστορία με αφορμή την είδηση ότι 13.800 επιδοτούμενες θέσεις απασχόλησης σε πρόγραμμα του ΟΑΕΔ που «τρέχει» από την άνοιξη για προσλήψεις ανέργων άνω των 50 ετών, παραμένουν κενές.

Σε μια χώρα με 750.000 άτομα εκτός εργασίας για πάνω από 12 μήνες.

Αλλά και σε μια χώρα που 300.000 νέοι επιστήμονες αναγκάστηκαν να φύγουν στο εξωτερικό σε αναζήτηση εργασίας.

Γιατί το παραγωγικό της μοντέλο δεν παράγει προϊόντα έντασης, γνώσης και τεχνολογίας και δεν δημιουργεί επαρκή ζήτηση για επιστήμονες που προσφέρουν υπηρεσίες υψηλής προστιθέμενης αξίας.

Σε μια χώρα τέλος, που οι πολιτικοί της αρχηγοί ερίζουν για το ποιος έχει τα «προσόντα» να την οδηγήσει ξανά στην «κανονικότητα».