Ήρθε ο χειμώνας

Παρασυρμένοι από τους ρυθμούς των σύγχρονων καιρών, ξεχάσαμε πως είναι να γευόμαστε την αλλαγή των εποχών. Πιστέψαμε πως δεν υπάρχει νόημα και λόγος κι ούτε πως αξίζει να σπαταλήσουμε χρόνο σε τέτοιες υποθέσεις.

Γιατί κάθε εποχή δεν χαρακτηρίζεται μονάχα από τα καιρικά φαινόμενα και δεν αρκεί ένα δελτίο καιρού για να την περιγράψεις.

Έχει τους ήχους της, χρώματα και μυρωδιές, έχει τις γεύσεις της και τους καρπούς της, έχει τη δική της μουσική και το τέμπο της.

Βιώνεται με τις αισθήσεις και όχι με το φυλλομέτρημα του ημερολογίου. Κουβαλά, συνήθειες σμιλεμένες στο αμόνι του χρόνου.

Μας χαρίζει τις δικές της γιορτές, μικρές οάσεις στη στείρα και μουντή καθημερινότητα.

Προβάλει με τους δικούς της θησαυρούς, να μας θυμίσει σε χρόνο ανύποπτο, πως έχουμε καταβολές. Να ξυπνήσει μνήμες, να ζωντανέψει εικόνες.

Ζούμε στη παραζάλη των καιρών που προσπερνούν με αλαζονεία και επιτιμητικά την αρμονία των αισθήσεων. Σ’ ένα ατέρμονο παιχνίδι αριθμών που σκοτώνει το πνεύμα για να ταΐσει τις σάρκες μας. Που μας στερεί τις μικρές χαρές της ζωής.

Τις χειμωνιάτικες βραδιές που έρχονται και τη θαλπωρή από τις φλόγες στο αναμμένο τζάκι μας…