Στα ίδια μέρη…
Σήμερα όλοι τους αποθεώνουν. Όλοι τους προσκυνούν. Όλοι πίνουν νερό στο όνομά τους. Μπορούμε ωστόσο να υποθέσουμε με τη μέγιστη δυνατή βεβαιότητα ότι η ζωή τους στα Σεπόλια ήταν πολύ διαφορετική, καθώς και ότι ο περισσότερος κόσμος τους αντιμετώπιζε ως ακόμη δύο «ξένους», παρότι δεν γνώρισαν ποτέ άλλη πατρίδα από τούτη.
Η υποκρισία (όπως και το ψέμα) σε αυτή τη χώρα έχει βαθιές ρίζες. Τόσο βαθιές που οι μεγαλύτεροι των υποκριτών δεν δυσκολεύονται να ξεχάσουν μέσα σε μια στιγμή τα λεγόμενα, όσο και τα πεπραγμένα τους. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα αδέρφια Γιάννης και Θανάσης Αντετοκούμπο, αποτελούν σήμερα την καλύτερη διαφήμιση για την χώρα στις Η.Π.Α, πρωτίστως, λόγω της κυριαρχίας του Γιάννη στο NBA, και ακολούθως στον υπόλοιπο πλανήτη. Όχι επειδή το διαβατήριό τους γράφει «Ελλάδα», αλλά γιατί όπου σταθούν και όπου βρεθούν, υπερτονίζουν την ελληνική καταγωγή τους. «Έζησα δυόμισι χρόνια χωρίς διαβατήριο.
Ήμουνα ο πρώτος παίχτης στην Εθνική και δεν μπορούσα να κατεβώ στα τουρνουά γιατί δεν είχα ελληνικό διαβατήριο. Κατάφερα να παίξω πέρυσι για πρώτη φορά στην Εθνική ανδρών» επισημαίνει ο Θανάσης, σε συνέντευξη που παραχώρησε μαζί με τον αδερφό του στην ιστοσελίδα tvxs.gr, με αφορμή το κόμικ το οποίο έκανε η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση με θέμα τη ζωή τους. «Υπάρχουν πολλά παιδιά σαν και εμάς που δεν έχουν μπορέσει να πάρουν ακόμη ιθαγένεια και αυτό δεν πρέπει να συνεχιστεί. Δεν χρειάζεται να είσαι Αντετοκούνμπο για να πάρεις την ελληνική ιθαγένεια», συμπληρώνει ο Γιάννης, ο οποίος παρότι στα είκοσι δύο του έχει πατήσει ήδη στην κορυφή του κόσμου, δείχνει προσγειωμένος και γεμάτος σοφία. Έχει βέβαια πολλά να μάθει ακόμη για τούτη την πικρή πατρίδα που διάλεξε.
Γιατί δυστυχώς Γιάννη μου, σε τούτο τον τόπο, αν δεν είσαι Αντετοκούνμπο, δύσκολα παίρνεις ιθαγένεια και γενικώς δύσκολα προκόβεις, ακόμη κι αν είσαι καλός σε αυτό που κάνεις. Εκτός αν η περίπτωσή σου βγάζει μάτι, οπότε μέχρι και οι Σαμαράδες αναγκάζονται να πράξουν τα δέοντα. Αλλά μη φοβού. Τούτο το έθνος δεν ξέμεινε ποτέ από Ελληνάρες και Χατζηαβάτηδες. Σ’ αυτούς μάλλον απευθύνεσαι όταν διαμηνύεις πως «κανένας δεν μπορεί να μου πει ότι δεν είμαι Έλληνας. Δεν ξέρω κάτι άλλο από την Ελλάδα. Δεν έχω γνωρίσει κάποια άλλη χώρα. Στη Νιγηρία δεν έχω πάει. Έλληνας δεν γεννιέσαι μόνο, αλλά γίνεσαι».
